تاریخ انتشار: ۱۳ تیر ۱۳۹۰ - ۱۸:۱۶

این روز‌ها هر کسی برای زیبا یا بهتر است بگوییم چشمگیرتر شدن نمای داخلی منزل سعی می‌کند سلیقه به خرج دهد و سر کیسه را شل کند.

به‌همین منظور یکی به سال نکشیده دوباره نقاش آورده و دیوار‌ها را نقاشی می‌کند، دیگری نیز فقط کاغذدیواری‌های ایتالیایی را می‌پسندد. در این میان برخی نیز از کتاب به عنوان نمای داخلی و حتی کاغذ دیواری استفاده می‌کنند. کاغذدیواری به این معنی که هر ردیف از کتابخانه را با یک سریِ 10 یا 15جلدی کتاب‌ پر می‌کنند. ردیف نخست را دوره کامل تاریخ تمدن ویل‌دورانت می‌چینند که رنگ سبزش با رنگ مبل‌ها هماهنگ (ست) شود و دوره کامل تاریخ فلسفه کاپلستون را با رنگ مشکی برای هماهنگ شدن با رنگ دکور می‌خرند. بعد از آن نیز کتاب‌ها فقط خاک خورده و سال به سال کسی سراغی از آنها نمی‌گیرد. سرانجام این حُسن سلیقه که چه عرض کنیم، کج‌سلیقگی باعث می‌شود دست دوستداران واقعی کتاب از این دوست واقعی کوتاه شود. در حالی که کتاب‌های یادشده را در صورت بی‌استفاده بودن یا پس از مطالعه می‌توان به کتابخانه‌ها اهدا کرد.