نوکیا در سال 1865 در جنوب غربی فنلاند و در شهر تامپر به عنوان کارخانه کاغذ سازی از خمیر چوب تأسیس شد. این کمپانی سپس به کناره رود Nokianvirta، که از شهر Nokia عبور می کرد، این انتقال به منظور استفاده از آب آن رودخانه برای تولید برق، انجام شد و همین جا به جایی نیز بهانه تغییر نام این شرکت به نام Nokia بود.
در اوایل قرن بیستم، Nokia، فعالیتش را معطوف لاستیک سازی کرد.
پس از جنگ جهانی اول سه کارخانه بزرگ تولید لاستیک فنلاند، کارخانه تولید چوب Nokia و کابل‌سازی فنلاند با هم ادغام شده و در سال 1967 فعالیت خود در زمینه تولید کابل‌های تلفن و تلگراف را شروع کردند.
سپس با گسترش این شرکت، نوکیا در زمینه‌های مختلف اعم از تولید دوچرخه، لاستیک ماشین، کفش، کامپیوتر، کابل‌های ارتباطی، تلویزیون و وسایل الکترونیکی و ... فعالیت می‌کرد.
در دهه 1970، نوکیا به صنعت ارتباطات راه دور و مخابرات گرایش پیدا کرد و DX200 را که یک سوئیچ دیجیتالی برای ارتباطات تلفنی بود، تولید کرد که بعدها در سال 1982 به عنوان اولین تلفن دیجیتالی مورد استفاده قرار گرفت.
بین سال های 1970 و 1980 نوکیا یک سیستم ارتباطی متنی برای وزارت دفاع فنلاند تولید کرد.
در دهه 80 کامپیوترهای شخصی Mikro Mikko توسط نوکیا تولید شد که بعدا آن را به شرکت ICL فروخت. بعدها این شرکت زیر بنای شرکت کامپیوتری Fujitsu را تشکیل داد.
در سال 1982 اولین تلفن قابل استفاده داخل اتومبیل با وزن 8/9 کیلوگرم توسط نوکیا تولید شد.
سال 1984 نوکیا اولین تلفن قابل حمل به نام Talkman Mobira را با وزنی کمتر از 5 کیلوگرم ساخت و بالاخره اولین گوشی موبایل با وزنی در حدود 800 گرم با نام Mobira Cityman توسط نوکیا ارائه شد.
اولین گوشی‌های نوکیا برای استانداردهای شبکه NMT طراحی شد و پس از آن نوکیا توانست با تجربه‌ای که در این شبکه بدست آورده بود در طراحی و راه‌اندازی شبکه جهانی GSM - استاندارد جهانی برای برقراری تماس‌های تلفنی بی سیم - نقش مهمی داشته باشد.
اولین تماس تلفنی شبکه GSM در سال 1991 در شهر هلسینکی توسط نخست وزیر فنلاند و با استفاده از یکی از گوشی‌های نوکیا صورت گرفت.