این پارک در شمال شهر شیراز، به مساحت تقریبی 40 هزار متر مربع قرار گرفته و نام آن از کوه بمو که در مجاورت آن قرار دارد، گرفته شده است.
این پارک پوشش گیاهی خاصی دارد و حیوانات نادری هم در آن زندگی میکنند. در پارک بمو حیواناتی مانند آهو، قوچ، بز و میش، روباه، کبک و تیهو و انواع گربه‌‌سانان زندگی میکنند.
تنوع گونههای جانوری باعث شده شکارچیها به طور غیرقانونی وارد بمو شوند و به شکار حیوانات بپردازند.
آسمان بمو هیچگاه خالی از پرندگان نیست، ۵۵ نوع پرنده در این پارک آمارگیری شده که ۲۶ گونه بومی منطقه است که سراسر سال در این منطقه دیده می‌شوند. از جمله عقاب طلایی، هما، کرکس، دال، کبک، تیهو، کوکر سفید، سینه سیاه و ... .
مأموران محافظت از پارک شبانه روز مراقب هستند که این اتفاق نیفتد و از تعداد حیوانات منطقه کم نشود؛ به ویژه که تعداد آهوها در بمو از ۱۵۰ رأس در سال 1389 به ۲۱۵ رأس افزایش پیدا کرده است؛ خبر بسیار خوبی که باعث شادمانی دوستداران محیط زیست و حیوانات شده است.
در پارک ملی بمو چشمه‌های فراوانی با پراکندگی مناسب روان است از آب برخی از چشمه‌ها در گذشته در کشاورزی استفاده می‌شده است.
میزان بارندگی این منطقه حدود ۴۰۰ میلی متر و زمستان‌ها این نواحی تا حدی سرد و معدل حرارت حداقل در قسمتی از سال از سه درجه کمتر است و تابستان درجه گرمایش به ۳۴ درجه می‌رسد.
بهار پارک بمو از اواخر زمستان اغاز و گل‌ها و گیاهان آن از جمله گل‌های اشک یا لاله واژگون گلسنگ‌های صخره چسب زرد و پامچال در آن پدیدار می‌شود.