کیپ تاون،آفریقای جنوبی/ آپارتاید هنوز زنده است
کیپ‌تاون نا امن‌ترین شهر آفریقا است، جایی که حتی یک شب اقامت در آن هم می‌تواند به قیمت از دست دادن جان عزیز هر مسافری تمام شود. برای همین مسؤولان سازمان گردشگری این کشور چندوقتی است بر خلاف جاهای دیگر دنیا از مردم کشورهای مختلف تقاضا می‌کنند کمتر به این شهر بیایند! فقط بخش‌های محدودی از این شهر از امنیت نسبی برخوردار هستند و در باقی محله‌ها همه نوع جرمی اتفاق می‌افتد؛ آدم‌ربایی، قتل و دزدی، آن هم در روز روشن! در کیپ‌تاون ماشین دزدیدن یک تفریح است. نمی‌توانی ماشینت را در گوشه خیابان پارک کنی و مطمئن باشی که موقع برگشتن آن را سر جای خودش پیدا می‌کنی. اگر سر وقت یک دستگاه خودپرداز بروی باید حتما پشت سرت منتظر یک دزد چاقو به دست هم باشی. در کیپ‌تاون راننده‌ها حتی جرات رانندگی در خیابان‌های خلوت را ندارند. چرا که در چشم به هم زدنی هم خودشان ناکار می‌شوند و هم دار و ندارشان به سرقت می‌رود. دعوا و درگیری گروه‌های قاچاقچی وسط خیابان‌های شهر هم از صحنه‌های دیدنی این پایتخت عجیب آفریقایی است. بگذریم از اینکه در پایتخت آفریقایی با نرخ بیکاری 70 درصد چقدر بیمار مبتلا به انواع و اقسام بیماری‌ها مانند ایدز و... وجود دارد. هنوز کسی واقعا نمی‌داند که چرا چنین بلایی سر کیپ‌تاون آمده. بعضی‌ها می‌گویند فاصله طبقاتی مردم و اختلافات اجتماعی و اقتصادی بالا و پایین شهری باعث شده تا شهر زیبای سیاه‌پوستان به این روز بیفتد. انگار آپارتاید هنوز هم خیال ندارد دست از سر مردم فلک زد ه سیاه بردارد!
گواتمالاسیتی،گواتمالا/ این منطقه اصلا امن نیست!
شهر نه قانونی دارد و نه نیروی قانونمداری که بخواهد جلوی جنایتکارها و قاچاقچی‌ها در بیاید. سر تا پای سیستم امنیتی و قضائی این کشور را رشوه گرفته است. رشوه‌خواری نیروهای پلیس و همدستی آنها با گروه‌های مختلف قاچاقچی دست جنایتکارها را بیشتر از همیشه باز گذاشته است. خدا آن روز را نیاورد که کسی در گواتمالا حتی نسبتی دور با یکی از اعضای گروه‌های قاچاق داشته باشد. آن وقت حتما گروه رقیب برای از میدان به در کردن دشمن اصلی‌اش طرف را می‌دزدد و از او برای گرفتن امتیاز استفاده می کند. آدم دزدی بزرگ‌ترین معضل امروز مردم گواتمالاست. حتی راننده‌های تاکسی که مجوز مسافرکشی هم دارند خودشان یک پا آدم‌ربا هستند! در پایتخت گواتمالا مانند باقی جاهای دنیا محله‌ها و منطقه‌های مختلف با عددهای خاص از هم جدا می‌شوند. با این تفاوت که شماره هر منطقه‌ای نشان‌دهنده میزان امنیت آن هم هست؛ مثلا منطقه یک در گواتمالا خطرناک‌ترین قسمت شهر است و شبگردی در آنجا تقریبا محال است و منطقه 21 از همه جا امن‌تر است!
بوگاتا ،کلمبیا/ بدون اسلحه بیرون نرو
وسیع‌ترین شهر آمریکای لاتین است و همین وسعت زیاد کار دستش داده. بوگاتا پایتخت کلمبیا این روزها یکی از ناامنترین شهرهای دنیاست. می‌گویند اگر بوگاتا امنیت داشت از نظر جذب گردشگر روی دست همه شهرهای جهان بلند می‌شد. اما سه دهه ناامنی کاری کرده که هیچ کس جرات نزدیک شدن به آن را هم ندارد. مانند تمامی شهرهای آمریکای لاتین بوگاتا هم یک مشکل جدی دارد: قاچاقچیان مواد مخدر. درگیری میان کارتل‌های مواد مخدر و گاه زد و خوردهای چند روزه آنها با نیروهای امنیتی آن هم وسط محل سکونت مردم کار را به جایی رسانده که بیشتر مردم کلمبیا دیگر بدون اسلحه پا از خانه بیرون نمی‌گذارند. در کلمبیا غیر از قاچاق‌فروش‌های بزرگ عده دیگری هم خواب را به چشم مردم حرام کرده‌اند: گروه‌های مبارز با دولت مرکزی. فعالیت گروه‌های سیاسی در کلمبیا مدت‌هاست که از بحث و گفتمان احزاب سیاسی گذشته. مخالفان دولت مدت‌هاست که با اسلحه خواسته‌هایشان را مطرح می‌کنند. دولت مرکزی هم وقتی دید کاری از دستش برنمی‌آید اعلام کرده هر کسی گیر گروه‌های مبارز بیفتد خونش پای خودش است!
گروزنی، چچن/ خراب تر از این هم هست!
می‌گویند ویران‌ترین پایتخت دنیاست. جنگ داخلی و درگیری با نیروهای روس چیز زیادی از گروزنی، پایتخت محبوب چچنی‌ها باقی نگذاشته، جز جرم و جنایت و بیماری. گروزنی از اواسط دهه 90 میلادی، وقتی که ارتش روسیه وارد این منطقه شد دیگر روی آرامش را ندید. بعد از درگیری‌های داخلی خیلی از اهالی چچن از این منطقه فرار کردند. آنهایی هم که باقی ماندند در خرابه‌ها زندگی می‌کنند و هر روز به نوعی با گنگ‌های محلی و مافیا سر و کله می‌زنند. گروزنی این روزها آن‌قدر درب و داغان و ویران است که لقب ویران‌شده‌ترین شهر جهان را گرفته. سازمان ملل متحد در سال 2003 این عنوان را به گروزنی داد. لقبی که بابت جنگ اول چچن با روسیه طی سال‌های 1994 تا 1996 و همین طور جنگ دوم که در خلال سال‌های 1999 تا 2000 اتفاق افتاد، به این کشور داده شد. پنج مورد بمباران گروزنی با موشک‌های بالستیک روسیه و انفجار بمب و مین خیلی از مردم شهر را به کشتن داد و ساختمان‌های شهر را با خاک یکسان کرد. خرابی جنگ‌ها آن قدر بود که حتی زمان‌هایی در گروزنی اصلا هیچ جنبنده‌ای زندگی نمی‌کرد. البته جنگ چچن از سال 2006 دیگر تمام شد اما این شهر هنوز با مشکلات امنیتی زیادی روبه‌روست. هنوز خیلی از مردم بدون آب و برق زندگی می‌کنند. اگرچه خیلی از چچنی‌ها به کشورهای گرجستان، داغستان یا آذربایجان فرار کرده‌اند اما چند سالی است که در چچن و گروزنی دم و دستگاه دولتی مستقر شده، هر چند که آنها هم نمی‌توانند از پس مافیا و گنگ‌های جنایتکار بربیایند. این روزها راه رفتن در خیابان‌های گروزنی یعنی مواجهه با دو خطر بزرگ؛ یا حمله و جنایت گروه‌های غارتگر شهر یا انفجار یک مین باقیمانده از دوران جنگ و معلولیت!
دیترویت، آمریکا/ انسان و حیوان باهم قاطی اند
بدنام‌ترین شهر دنیا و یکی از 10 منطقه ناامن آمریکا. انگار شهر بزرگ آمریکایی را به حال خودش رها کرده‌اند. نه خبری از پلیس هست و نه نیروهای امنیتی. اگر هم باشد دیگر هیچ کدامشان از پس خلافکارها برنمی‌آید. خلافکارها که هیچی. پلیس حتی نمی‌تواند حیواناتی که مردم در خیابان‌های شهر رها می‌کنند را هم جمع و جور کند. می‌گویند شهر معروف آمریکایی به خاطر پیشرفت سریعش به این حال و روز افتاده. دیترویت در فاصله سال‌های 1900 تا 1950 رشد جمعیتی زیادی داشت. جمعیت شهر از 250 هزار نفر به 2 میلیون نفر رسید. شهر جا برای سکونت همه نداشت. برای همین خیلی‌ها مجبور شدند به حومه شهر بروند. از همان زمان بود که جرم و جنایت و بی‌قانونی از حومه‌های دیترویت شروع شد و کم کم به مرکز شهر رسید. آمارها می‌گویند از هر 16 نفر در این شهر حداقل یکی قربانی یک جنایت است. در دیترویت متوسط سالی 379 مورد قتل اتفاق می‌افتد. باقی آمار و ارقام شهر خشونت زده ینگه دنیا را بهتر نشان می‌دهد: نرخ قتل 6/40 مورد نرخ تجاوز 4/36، نرخ دزدی 1/675 مورد و نرخ زور گیری 8/1178 مورد در هر 100هزار نفر!
ریودوژانیرو، برزیل/ 30 کشته در هر هفته
گنگ‌های خرابکاری و قاچاقچیان مواد مخدر، در حومه‌های شهر یک نقطه امن و آرام برای مردم باقی نگذاشته‌اند. این وسط رفت و آمد گردشگرهای خارجی و دلارهای همراهشان خیلی‌ها را برای رسیدن به پول‌های بادآورده وسوسه می‌کند. پایتخت برزیل این روزها بالاترین نرخ جنایت در جهان را داراست؛ هر هفته 30 کشته! روزی نیست که در محله‌های فقیرنشین ریودوژانیرو قاچاقچیان مواد مخدر به جان هم نیفتند یا عملیات تعقیب و گریز ماموران پلیس با گنگ‌های قاچاق مواد مخدر، کاری دست بقیه اهالی شهر ندهد. در شهر جرم‌خیز آمریکای جنوبی هم مانند باقی مناطق جنایت زده دنیا، ماجرا فقط از یک جا آب می‌خورد؛ فاصله طبقاتی! 20 درصد مردم ریودوژانیرو در فقر کامل به سر می‌برند.
سویداد خوارز، مکزیک / زن ها اینجا چه کار می کنند؟
بهشت قاچاقچی‌های دنیا. شهری در مرز آمریکا و مکزیک که محل اصلی فعالیت کارتل‌های خرید و فروش مواد مخدر شده و البته یکی از ناامنترین شهرهای دنیا. این بلا وقتی سر سویداد خوارز مکزیک آمد که در سال 1994 پیمان تجارت آزاد در آمریکای شمالی بسته شد و به تدریج هزاران نفر از مردم مکزیک برای پیدا کردن یک کار مناسب راهی آنجا شدند. خیلی‌هایشان هم زن‌های بی‌سرپرست بودند که برای کار در کارخانه‌ها به آن منطقه آمدند. اما بعد از مدتی همین زنان جویای کار بیشترین تعداد مقتولان را تشکیل دادند. در مدت سه سال گذشته نزدیک به 3000 زن در سویدادخوارز ناپدید شده‌اند. جنایت باندهای قاچاق هم که دیگر جای خودش را دارد. در سال 2008 فقط 1600 نفر در ارتباط با گروه‌های قاچاق مواد‌مخدر کشته شدند. در سال 2009 این رقم ناگهان به 2600 نفر رسید. این روزها میزان جنایت در شهر کارتل‌های قاچاق مکزیک آن قدر زیاد شده که پلیس مکزیک رسما از رسیدگی به امور امنیتی شهر دست کشیده و نیروهای سازمان ملل را برای تامین امنیت مردم منطقه وارد عمل کرده. سویدادخوارز طبق آمار رسمی در میان شهرهای دنیا بیشتر شمار قتل عمد را دارد؛ 130 کشته در هر 100 هزار نفر!
بغداد،عراق /این بلای آمریکایی ها بود
قرار بود آمریکایی‌ها بیایند تا عراق آزاد و ایمن شود اما از سال 2003 که پای نیروهای آمریکایی به بهانه جنگ با صدام حسین به شهرهای مختلف عراق باز شد روز به روز از مشکلات این کشور کم که نشد هیچ حتی همان امنیت هرچند ناچیز مردم هم دیگر از بین رفت. بمب‌گذاری در خیابان‌ها و ماشین‌های دیگر برای مردم بغداد و باقی شهرهای عراق عادی شده. مردم عراق سال‌هاست عادت کرده‌اند وقتی پا از خانه بیرون می‌گذارند خودشان را برای مردن آماده کنند. دردسرهای گروه القاعده و درگیری‌هایی که هر از گاهی شورشیان کردنشین عراق درست می‌کنند این کشور را امروز به ناامنترین کشور خاورمیانه و آسیا تبدیل کرده است. البته بغداد با باقی شهرهای ناامن دنیا یک تفاوت اساسی دارد: اگر در هر کدام از کشورهای دنیا هر جنایتی انجام می‌شود باز هم چیزی متوجه کودکان نیست اما وضعیت در عراق وقتی بغرنج شد که به گزارش سازمان ملل، سالانه حدود 100 کودک عراقی به خاطر انفجار بمب در شهرهای مختلف این کشور جان خودشان را از دست می‌دهند.
موگادیشو، سومالی/ گرسنه ها زنده نمانند!
این روزها در بین اخبار جهان زیاد از مردم سومالی گفته می‌شود. قحطی و خشکسالی این روزها بدجوری دامنگیر مردم شاخ آفریقا شده. اما حقیقت این است که مردم سومالی فقط درد گرسنگی ندارند. آنها امروز به خاطر امنیت نداشته‌شان هم تیتر یک اخبار دنیا هستند. چند سالی هست که شهر موگادیشو در سومالی به خاطر جنگ داخلی و خشونت، یکی از ناامنترین نقاط جهان شده؛ شهری که در بین مردم محلی به «قتلگاه» معروف است. در تمام شهر که بگردی یک ساختمان سالم پیدا نمی‌کنی. بیشتر مردم از ترس درگیری و قحطی به کمپ‌های پناهندگان هجوم آورده‌اند. جنگ‌های داخلی مردم سومالی یک طرف، درگیری نیروهای این کشور با نظامیان اتیوپی هم وضعیت امنیت کشور را خراب‌تر از همیشه کرده. مردم موگادیشو لحظه‌ای از آدم‌ربایی و قتل در امان نیستند. موگادیشو آن قدر جای خطرناکی است که حتی نیروهای سازمان ملل هم برای جمع‌آوری اطلاعات قتل و جنایت‌ها جرات پیگیری ندارند. هیچ دولت مرکزی‌ای هم نیست که بخواهد این کار را انجام دهد. برای همین سازمان ملل در کنار عنوان گرسنه‌ترین کشور دنیا یک لقب دیگر هم به آنها داده است؛ وحشتناک‌ترین منطقه جهان!
همشهری جوان/شماره 324/