این تندیس در بندرگاه نیویورک قرار دارد و در سال ۱۹۲۴ به صورت یک بنای یاد بود تاریخی درآمد. اداره خدمات پارک‌های ملی در وزارت کشور آمریکا نیز مسئول نگهداری از این بنای یادبود است.
طرح این موضوع توسط ادوارد دولابولا تاریخدان فرانسوی در سال ۱۸۶۵ ارائه شد و این مجسمه به عنوان هدیه‌ای از سوی مردم فرانسه به مناسبت استقلال آمریکا و به نشانه روابط دوستانه میان دو کشور به آمریکا هدیه داده شود.
طراحی و ساخت مجسمه را فردریک بارتولدی مجسمه‌ساز فرانسوی و سازه درونی آن را الکساندر ایفل، مهندس فرانسوی برج ایفل، انجام دادند. اوژن ویوله لودوک نوع مسی را که برای پوشش مجسمه به کار رفته انتخاب کرده‌است.
مجسمه به شکل شخصیت زنی است ایستاده در حال گام برداشتن، که دور سرش را 7 اشعه نورانی فرا گرفته است. او با دست چپ خود یک لوح سنگی و با دست راست نیز مشعلی فروزان را بالای سر خود نگه داشته‌است.
هزینه ساخت این تندیس توسط موسسه‌ای به نام انجمن آمریکا و فرانسه که در سال ۱۸۷۵ تشکیل شد، تامین گشت.
این تندیس در فرانسه به شکل قطعات جداگانه ساخته و در سال ۱۸۸۵ در ۲۱۴ جعبه بزرگ بسته بندی و به ایالات متحد آمریکا فرستاده شد.
به علت کمبود منابع مالی، ساخت پایه مجسمه در سال ۱۸۸۴ متوقف شد اما 2 ماه بعد از ورود مجسمه به نیویورک، کار از سرگرفته شد و به پایان رسید.
تندیس آزادی در جزیره‌ای به نام جزیره آزادی در بندرگاه نیویورک برپا شده و تنها در سال 2009 حدود 3 میلیون و 200 هزار نفر از آن بازدید کردند.
تندیس آزادی نیویورک در سال 1984 توسط یونسکو به عنوان میراث جهانی با شماره 307 به ثبت رسید.
ابعاد تندیس آزادی نیویورک:
- ارتفاع تندیس: 46.5 متر
- ارتفاع با پایه: 93 متر
- تعداد پله‌های داخلی تا سر تندیس: 354