با وجود این در اهمیت این سوژه همین بس که این اواخر برخی به جای بانک، سرقت از باجه تلفن سکه‌ای را ترجیح می‌دهند. تا جایی که شاید تا چندی دیگر به‌جای جعبه‌های فلزی فعلی، تلفن‌های سکه‌ای را داخل گاوصندوق نصب کنند.
آمدیم تشریف نداشتید
هنوز از یاد نبرده‌ایم قدیم‌ترها زمانی که دید و بازدیدهای عید نوروز بسیار بیشتر از عید‌دیدنی‌های امروزی بود یک شرکت چاپ و نشر، کارت‌هایی را چاپ کرده بود که در زمان دید و بازدید، اگر قوم و خویشی صدای زنگ در را نشنیده می‌گرفت آن‌را لای در‌های منزلش می‌گذاشتند تا هرگاه در را باز کرد آن‌را ببیند و بدون دیدن میهمان نیز لبخندی به لبش بنشیند.
روی کارت، تصویر زن‌وشوهری بود که دور و برشان ده، دوازده‌تایی بچه قد و نیم‌قد به سر و کله هم می‌زدند و علاوه بر اینها زن نیز به قول معروف پا به‌ماه بود. همگی پشت‌در بودند و مرد شکم‌گنده خانواده در حال فشردن زنگ خانه. زن ومردِ صاحبخانه اما با چشم‌هایی نگران پشت در، گوش ایستاده بودند. زیر تصویر چاپ شده روی کارت نیز بسیار واضح نوشته شده بود « آمدیم تشریف نداشتید».
این روز‌ها اما اگر این کارت‌ها با موضوع‌های دیگری چاپ شود خالی از لطف نخواهد بود. برای نمونه شهروندان می‌توانند تعدادی از آنها را در جیب داشته باشند و به‌محض اینکه در اداره‌ها و سازمان‌هایی که شعارشان خدمت‌رسانی است با جای خالی کارمند و جانشین وی مواجه شدند لای در‌های بسته اتاق به جای نامه‌ای نیازمند به امضا و غیره یکی از این کارت‌ها بگذارند. زیرا تجربه نشان داده است قرار دادن نامه لای در‌های اتاق این دست کارمندان نتیجه‌ای نخواهد داشت.
قلیان برای گروه سنی الف
مصرف قلیان برای بانوان قدغن شد با وجود این به نظر می‌رسد تولید‌کننده‌ها با یک چرخش، گروه کودکان را هدف قرار داده‌اند و قلیانی برای کودکان نیز طراحی و روانه بازار کرده‌اند. شاید تا چندی دیگر شاهد تولید قلیان برای گروه سنی الف نیز باشیم. این در حالی است که کتاب‌های رده سنی الف روی قفسه کتابفروشی‌ها خاک می‌خورد و تیراژ تعدادی از این دوستان کاغذی به 3هزار جلد نیز نمی‌رسد. از حق نگذریم زیرا خانواده‌هایی نیز وجود دارند که سر بچه‌ها را به جای قلیان با انواع کنسول‌های بازی، البته به صورت 24ساعته گرم می‌کنند. به‌هر حال اگر جامعه‌شناسان به‌جای تحقیق روی موضوع‌های نخ‌نما به تغییراتی که دست‌کمی از فجایع جامعه‌شناسی عصر حاضر ندارد نیز اندکی توجه کنند، به قول معروف جای دوری نمی‌رود.