به گزارش خبرگزاری مهر، "برایان بویل" مدیر این پروژه اعلام کرد که همکاری مشترک استرالیا و نیوزلند در ساخت پرقدرتترین رادیوتلسکوپ دنیا میتواند بین 47 آژانس و سازمانی که در این پروژه مشارکت دارند یک همکاری محکمتر را ایجاد کند.
وی در این خصوص توضیح داد: "من از اینکه سازمانهای نیوزلندی و استرالیایی میتوانند باهم همکاری کنند هم شگفت زده و هم هیجان زدهام."
پیش بینی میشود تصمیم نهایی برای میزبانی سایت این رادیوتلسکوپ که SKA نام دارد، اوایل سال 2012 گرفته و ساخت آن از سال 2016 آغاز شود. انتظار میرود که SKA از سال 2020 فعالیت خود را آغاز کند.
"کیم کار" وزیر نوآوری استرالیا و "دیوید کارتر" وزیر توسعه اقتصادی نیوزلند دستور همکاری مشترک برای میزبانی SKA را صادر کردند.
این رادیوتلسکوپ عظیم میتواند بسیاری از معماهای بزرگ مربوط به کیهان را حل کند. اطلاعات SKA در ابررایانهای که برابر با یک میلیارد رایانه شخصی قدرت دارد پردازش خواهد شد. این پروژه با بودجهای معادل 2.08 میلیارد دلار ساخته میشود.
SKA از صدها دیش که در کنار هم طولی برابر با 3 هزارو 58 کیلومتر را میسازند در فضایی به وسعت یک کیلومتر مربع تشکیل شده است.
این رادیوتلسکوپ عظیم به عنوان یک ابزار جدید فوق العاده کارآمد میتواند به ستاره شناسان اطلاعات با ارزشی را در درک جهان ارائه کند.
قطر هر یک از دیشهای این رادیوتلسکوپ 15 متر است که میتوانند پرتوهای الکترومغناطیسی را که از اجرام آسمانی گسیل شدهاند ردیابی کنند.
SKA به حدی پرقدرت است که میتواند رادارهای یک فرودگاه را بر روی سیارهای که در فاصله 50 سال نوری از زمین قرار دارد، تشخیص دهد.
حجم اطلاعاتی که از این دیشها تولید میشود برابر با چندین پتابیت بر ثانیه و یا در حدود 100 برابر از ترافیک جهانی اینترنت است. این حجم اطلاعات برای پر کردن 15 میلیون "آی- پاد" 64 گیگابایتی در هر روز کافی است.
در این پروژه 47 سازمان از 20 کشور برای ساخت و طراحی تجهیزات آن همکاری میکنند. هنوز محل دقیق ساخت این رادیوتلسکوپ مشخص نیست اما علاوه بر تصمیم جدید استرالیا و نیوزلند در همکاری مشترک برای میزبانی سایت SKA، آفریقای جنوبی نیز علاقهمند به میزبانی پرقدرتترین رادیوتلسکوپ دنیا است.
درحقیقت، این کشورها مناطقی دارند که از شرایط ایده آل برای این رادیوتلسکوپ برخوردارند که به دور از تداخلات الکترونیکی چون تلفنهای موبایل هستند.
درحال حاضر، نمونه آزمایشی SKA با عنوان KAT-7 در بیابان "کارو" در آفریقای جنوبی درحال آزمایش است. این نمونه آزمایشی از 7 دیش 16 متری تشکیل شده است.