جایی بین ستون‌های تنومند فلزی، بچه‌هایی با هیجان به زمین چشم دوخته‌اند و سر و صدای زیادی به پا می‌کنند. طولی نمی‌کشد که انتظار به سر می‌رسد و ناگهان آب با شدت از زیر زمین به بالا پرتاب می‌شود.
ساخت بوستان های «به روز» با استفاده از جدیدترین روش ها و در عین حال تاکید بر هویت ایرانی - اسلامی از جمله هدف گذاری های شهردار تهران در 5 سال گذشته بوده و نیم نگاهی به ساخت یا تکمیل برخی از آنها نشان می دهد که این هدف تا حدود زیادی محقق شده است.
یکی از این بوستان ها که این روزها با استقبال قابل توجه شهروندان تهرانی رو به رو شده است، بوستان « آب و آتش» یا «حضرت ابراهیم (ع)» است که بعد از میدان ونک و در ابتدای بزرگراه شهید حقانی قرار دارد.
ویژه نامه ایران شناسی «سرزمین من» گروه مجلات همشهری در شماره مرداد ماه خود و در بخش «زیر پوست شهر»، گزارشی در این باره دارد.
معصومه ابوالحسنی این گزارش را نوشته و عکس‌های زیبایی نیز از این بوستان در شماره 13 سرزمین من منتشر شده است. او توضیحات خود درباره این بوستان را در ابتدای گزارش آورده است : چهار عنصر حیاتی یکجا جمع شده‌اند برای تفریح؛ آب، باد، خاک و آتش؛ تفریح خیس شدن، پرواز روی باد، راندن بر خاک و دیدن هرم آتش.
اینجا بوستان حضرت ابراهیم(ع) است؛ جایی که می‌توان مثل بچه‌هایی که از گرمای هوا خسته شده‌اند پا را روی سوراخ‌های فواره گذاشت و انتظار کشید تا آب پا را به بالا پرت کند و قطرات ریز آب کمی از گرمای کشنده تابستان کم کند. خانواده‌ها هم می‌توانند به جای تدارک دیدن یک سفر پردردسر، سری به تفرجگاه‌ها یا پارک‌های شهر تهران بزنند.
فواره‌های تفریح
جیغ و هیاهوی بچه‌ها از کنار بزرگراه شهید حقانی هم شنیده می‌شود. باید وارد بوستان شد تا دلیل این همه هیجان را فهمید. ساعت حدود پنج بعدازظهر است و با اینکه هوا به شدت گرم است، پارک شلوغ است. جایی بین ستون‌های تنومند فلزی، بچه‌هایی با هیجان به زمین چشم دوخته‌اند و سر و صدای زیادی به پا می‌کنند. طولی نمی‌کشد که انتظار به سر می‌رسد و ناگهان آب با شدت از زیر زمین به بالا پرتاب می‌شود.
هیجان خیس شدن و لذت خلاص شدن از گرما به حدی است که آدم بی‌اختیار به یاد آب‌بازی‌های دوران کودکی می‌افتد. حالا که خانه‌های تهران بدون حیاط و حوض شده‌اند اینجا محل مناسبی برای تجربه آب بازی تابستانه است...
«فواره‌ها در محیطی دایره‌ای از زیر زمین بیرون می‌آیند و آب خارج شده از فواره‌ها از شیارهایی به زیر زمین باز می‌گردند تا آب کمتری به هدر برود.» این را اسماعیلی - نگهبان پارک حضرت ابراهیم(ع) - به «سرزمین من» می‌گوید. وقتی با نگهبان حرف می‌زنم صدای هیجان‌زده بچه‌ها از پشت سرم اوج می‌گیرد. آنها هیجان‌زده‌اند، چون آب به داخل حوض بازی افتاده است؛ حوضی که ارتفاعش به زحمت 20 سانتی‌متر می‌شود، وسطش کمی ارتفاع دارد و مثل یک جزیره از آب بیرون زده است. بعد از پر شدن حوض، بچه‌ها روی آن می‌نشینند و بعد گرمای تنشان را به‌آب می‌زنند.
اسب‌های شهری
اتومبیل‌ها که آمدند، دیگر درشکه‌چی به کار نمی‌آمد؛ 50 سال پیش بود که تهران آخرین درشکه‌چی‌ها را در خیابان‌های خود دید و بعد غرق در دود شد اما این روزها در بعضی نقاط تهران، درشکه‌ها دوباره زنده شده‌اند؛ یکی از این مکان‌ها همین بوستان آب و آتش است. دیدن درشکه روی راه سنگفرشی که بوستان آب و آتش را به بوستان بنادر وصل می‌کند، شاید کمی از نوستالژی تهران قدیم را زنده کند.
پارک آب و آتش یا همان بوستان حضرت ابراهیم(ع) هیچ فاصله‌ای با بوستان بنادر ندارد. در واقع آنها دو پارک چسبیده به هم هستند و تنها نماد بوستان بنادر است که این دو پارک را از هم متفاوت می‌کند. این نماد، فانوسی سفید است که مردم از راه‌پله‌های مارپیچ آن بالا می‌روند و منظره پارک را از بالا نگاه می‌کنند. آنها می‌توانند به غیر از اسب‌های اصیل ایرانی، اسب‌های ترکمن و عرب را هم که با قد و بالای کشیده‌شان بی‌قرار بر زمین سم می‌کوبند و شیهه می‌کشند، ببینند.
با افتتاح مانِژ کوچک بوستان آب و آتش، آموزش اسب‌سواری برای اولین بار است که در یک پارک درون شهری و به همت شهرداری تهران دایر شده است. دکتر محسن فرمهینی فراهانی که مطالعات زیادی در زمینه اوقات فراغت دارد به سرزمین من می گوید: «دستگاه‌های آموزشی رسمی و البته غیررسمی مثل شهرداری‌ها و تشکل‌های غیردولتی، نقش مهمی در شکل دادن به نحوه پرکردن اوقات فراغت دارند. علاقه به موزه‌ها، آثار باستانی یا طبیعت و تفریح در بسیاری از کشورها، با آموزش‌های غیررسمی در افراد ایجاد می‌شود. شهرداری‌ها با پر کردن اوقات فراغت مفید و برنامه‌ریزی برای آنها می‌توانند سهم موثری در بهره‌وری اوقات کاری داشته باشند.»
کمی آن طرف‌تر مشعل‌های بلندی که از ورودی پارک هم به‌خوبی دیده می‌شوند کم‌کم برای غریدن حاضر می‌شوند. با تاریک‌تر شدن هوا آن مشعل‌های بلند هر نیم ساعت یک‌بار تنوره می‌کشند و آتش ناگهان از دهان آنها بیرون می‌زند. آتش که یکی از عناصر حیات در بوستان حضرت ابراهیم(ع) است، به این ترتیب حضور خودش را اعلام می‌کند تا بازی جذاب آب و آتش تکمیل شود...
در سمت مقابل و درست رو‌به‌روی پرده‌ها، آمفی تئاتر روباز پارک قرار گرفته است؛ جایی که در آینده نزدیک مردم روی آن می‌نشینند تا نقال یا پرده‌خوان، برایشان داستان ابراهیم(ع) در آتش را با سنت پرده‌خوانی روایت کند.
بازی با باد
با تاریک شدن هوا و رهایی از دست گرمای هوا، سایبان‌های چادری بین بوستان ابراهیم(ع) و بوستان بنادر، پر از خانواده‌هایی می‌شود که به جای لگدمال کردن چمن‌ها، بساطشان را روی سطح سنگی آنجا پهن کرده‌اند؛ سایبان‌هایی که با طراحی دقیق به سبک سیاه‌چادرهای عشایر برپا شده‌اند.
همچنین کافی است برای گذران وقت یکی از وسایل تفریحی پارک را انتخاب کرد؛ وسایلی که شاید اولین بار است در تهران دیده می‌شوند. «برای سوار شدن باید تعادلتان را با تقسیم کردن وزن، خوب حفظ کنید.» متصدی «خودران» که وسیله‌ای دوچرخ و برقی است، با این توضیح سوار یکی از این وسایل می‌شود تا به علاقه‌مندان نشان بدهد چطور باید تعادلشان را روی آن حفظ کنند، چون دو چرخ آن مثل دوچرخه در طول دستگاه قرار نگرفته است. تقابل این وسیله تفریحی جدید با کالسکه‌های قدیمی تضاد جالبی را ایجاد می‌کند.
از گوشه چشم راست و بین دو تپه انگار یک نفر روی هوا پرواز می‌کند. این «تیرول» است، یکی از مهم‌ترین و وسوسه‌انگیزترین تفریحات پارک؛ وسیله‌ای که امکان آویزان شدن از آن و طی کردن یک مسیر بین زمین و آسمان را فراهم می‌کند.
بوستان کجاست؟
اگر با خودروی شخصی می‌خواهید به این بوستان بروید باید در مسیر غرب به شرق بزرگراه شهید حقانی، بعد از چهارراه جهان‌کودک وارد خیابان دیدار شوید. خیابان دیدار در ضلع غربی پارک، درست بعد از چهارراه جهان کودک و نرسیده به پل عابرپیاده قرار دارد. شما می‌توانید خودرویتان را در حاشیه خیابان دیدار پارک کنید و یا وارد پارکینگ عمومی بوستان حضرت‌ابراهیم(ع) شوید.از طریق ایستگاه مترو شهید حقانی و تاکسی هم می‌توانید به این بوستان بروید. با پرداخت 300 تومان به تاکسی‌هایی که از سمت میدان ونک به سمت حقانی شرق حرکت می‌کنند، به بوستان حضرت‌ابراهیم(ع) دسترسی پیدا می‌کنید.
سایت گروه مجلات همشهری