زین الدین دانش آموخته کارشناسی ارشد رشته معماری دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران است که آغاز فعالیت حرفه ای‌اش به عنوان مهندس مشاور، از سال ۱۳۵۳ بوده است.
مدیرعامل یکی از دفاتر مهندسان مشاور، نامزد انتخاب شصت چهره برگزیده درشصت سال از سوی کانون مهندسان معمار دانشگاه تهران در سال ۱۳۷۹، دریافت نشان معماری ایران (استاد پیرنیا)در همین سال،طراحی و مدیریت در طرح های گوناگون، اداری، دولتی، عمومی، دانشگاهی، سفارتخانه‌ها، بهسازی و مرمت بناهای تاریخی و مجموعه های صنعتی در سال های ۱۳۴۶ تا ۱۳۸۵،عضویت در شورای مشورتی شهر تهران در معاونت فنی و عمرانی شهرداریدر سال ۱۳۷۱، عضویت در شورای آموزشی گروه معماری در دانشگاه آزاد واحد تهران از سال ۱۳۷۱، عضویت در شورای طرح نوسازی اطراف فلکه حرم امام رضا (ع)در سال ۱۳۷۲، عضویت در شورای تخصصی بافت های شهری، وزارت مسکن وشهرسازی از سال ۱۳۷۶، عضویت در شورای تخصصی شهر تهران در سال ۱۳۷۸، عضویت در شورای راهبری طرح ها در وزارت امور خارجه از سال ۱۳۷۸، عضویت در گروه معماری و شهرسازی مرکز بین المللی گفت وگوی تمدن‌ها در سال ۱۳۷۹ از جمله فعالیت‌های این معمار محسوب می‌شوند.
شیخ زین الدین در سال ۱۳۴۸ در رشته معماری از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شده و از دوران دانشجویی به کار حرفه‌ای و مطالعات جنبی مشغول بوده است.
از سال ۱۳۵۳ به کار مهندسی مشاور پرداخته است و پس از بازگشایی دانشگاه‌ها، در دوره بعد از انقلاب فرهنگی در دانشکده‌های معماری تدریس می‌کند.
این هنرمند معمار بر این عقیده است که"بخش هایی از هنر، مانند معماری که تنها در خلاقیت صرف خلاصه نمی‌شود و آثار آن بی واسطه در شرایط اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی جوامع مؤثر می‌افتد، درواقع تأثیر مستقیم خلاقیت در گذران امور جامعه به حساب می‌آیند.
صاحبان این نوع هنرها خود شخصیتی دارند که باید آن را همچون دیگر هنرمندان درسایه خلاقیت‌ها و حساسیت‌هاشان کسب کنند.
بروز و ظهور این شخصیت، اما باید با قواعد شناخته شده و مرسوم جوامع صورت بگیرد. بنابراین معماران در واقع دو لایه شخصیتی دارند؛ لایه خلاق و لایه مدیر.
در دنیای امروز پایه شخصیت معمار لایه خلاق اوست".
ساختمان سفارتخانه جمهوری اسلامی ایران در ژاپن یکی از مهمترین آثار مهندس شیخ زین الدین به شمار می‌رود.
آخرین بروزرسانی Jul ۷, ۲۰۲۳ - جمعه ۱۶ تیر ۱۴۰۲