فلامکی بعد از فراغت از تحصیل از سال ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۴ دانشیار دانشگاه تهران و از سال ۱۳۵۴تا زمان بازنشستگی به عنوان استاد در دانشگاه مذکور فعال بوده است.
فعالیت آموزشی در دانشگاه آزاد اسلامی نیز از جمله فعالیت‌های او به شمار می‌آید.
شهرت عمده وی در جامعه معماری، به خاطر زبان ویژه و بعضا غامض آثار اوست که به نثری مختص به وی در معماری نویسی انجامیده و به اعتقاد بسیاری ارتباط دانشجویان، به ویژه سال‌های اولیه تحصیل را با متون او دشوار ساخته است.
بسیاری روش نگارش وی را نقطه مقابل معماری نویسی مرحوم دکتر منوچهر مزینی به جهت ساده نویسی او می‌دانند.
وی بنیان گذار موسسه انتشاراتی"فضا" است و دفتر معماری شخصی خود را هدایت می‌کند.
فلامکی به عنوان چهره مانگار معماری در سال ۱۳۸۹ انتخاب شده است.
اما سوابق تحصیلی این معمار عبارتند از: اخذ مدرک دکترای معماری از دانشکده معماری ونیز ۱۳۴۳، اخذ مدرک فنی شهرسازی از دانشگاه میلان ۱۳۴۷، اخذ مدرک مرمت بناها و شهرهای تاریخی از دانشگاه رم ۱۳۴۸، دریافت درجه استادی دانشگاه تهران ۱۳۵۵-۱۳۵۴، اخذ رتبه ۲۸ پایه استادی دانشگاه تهران ۱۳۸۲.
او همچنین موسس و مدیر موسسه علمی فرهنگی فضا ۱۳۶۲، مدیرعامل موسسه علمی و فرهنگی فضا از ۱۳۶۲، عضو اینتا (انجمن بین المللی نوشهرها) از ۱۳۶۳، مدرس دانشکده های معماری آزاد اسلامی تهران، کرمان، تبریز و دانشکده هنر دانشگاه کرمان از ۱۳۷۲و عضو هیات امناء انجمن مفاخر معماری ایران بوده است.
عضویت در شورای تخصصی شهرداری تهران به مدت ۵ سال، مشاور عالی معماری بانک مرکزی ایران به مدت ۷ سال و
عضویت در کمیسیون طراحی و معماری، شهرسازی و محیط زیست شهرداری تهران به مدت ۵ سال از دیگر فعالیت‌های منصور فلامکی محسوب می‌شوند.
او همچنین تالیفاتی با عنوان: باز زنده‌سازی بناها و شهرهای تاریخی، پابلو پیکاسو، تحرک اجتماعی در شهرهای اقماری ونیز- پادوا -ترویز، تکنولوژی مرمت معماری، حریم گذاری بر ثروت‌های فرهنگی ایران، ریشه‌ها و گرایش‌های نظری معماری، زیستگاه اشتراکی آرمانی در برنامه ریزی شهری، سیری در تجارب مرمت شهری "از ونیز تا شیراز"، شکل گیری معماری در تجارب ایران و غرب، فارابی و سیر شهروندی در ایران، مجموعه مقالات اولین سمینار مرمت بناها و شهرهای تاریخی: وجود و آینده مراکز مسکونی تاریخی، منشور آتن، نوسازی و بهسازی شهری را در کارنامه فعالیتش به ثبت رسانده است.
آخرین بروزرسانی Jul ۷, ۲۰۲۳ - جمعه ۱۶ تیر ۱۴۰۲