احداث و توسعه قطارشهری به دلایل مختلف به کندی صورت می‌گرفت و عملاً مدت زمان ساخت یک خط مترو سالیان سال به طول می‌انجامید.
مهمترین عوامل کندی پیشرفت طرح‌های قطار شهری عبارت بود از :
- کمبود منابع مالی مناسب و کافی در هر سال
- عدم وحدت رویه قطارشهری‌های کلانشهرها در احداث و تجهیز خطوط
- عدم وجود نظارت یکپارچه دولت بر احداث و تأمین ناوگان و تجهیزات خطوط قطار شهری
لذا پس از برگزاری جلسات متعدد و بحث‌های کارشناسی فراوان، تصمیم نهایی بر این شد که به منظور تسریع در اجرای طرح‌های قطارشهری، ایجاد وحدت رویه، کاهش هزینه‌های اجرا و بومی نمودن صنعت ساخت تجهیزات و واگن‌های قطارشهری، شرکتی به عنوان مجری طرح قطار شهری کشور تاسیس شود تا با پیش بینی اعتبار لازم در بودجه‌های سنواتی ظرف 5 سال بیش از 400 کیلومتر خطوط قطار شهری و حومه‌ای در شهرهای بزرگ کشور ایجاد گردد.
با عنایت به مراتب فوق هیات وزیران در سال 1385 طی مصوبه‌ای شرکت مادر تخصصی قطار شهری کشور را با هدف ایجاد، توسعه، تسریع، حمایت و پشتیبانی در اجرا و تکمیل پروژه‌ها و طرح‌های حمل و نقل ریلی، ایجاد وحدت رویه، کاهش هزینه‌های اجرا و بومی نمودن ساخت تجهیزات ثابت و متحرک مرتبط با قطار شهری به عنوان مجری طرح قطار شهری کشور و به استناد ماده 7 قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی درقالب شرکت مادر تخصصی تاسیس کرد.
اساسنامه این شرکت نیز در همان سال به تایید شورای نگهبان رسید. شرکت مادرتخصصی قطار شهری کشور به استناد مصوبه هیات وزیران در سال 1387 به "شرکت مادرتخصصی حمل و نقل ریلی کشور" تغییر نام یافت.
منبع مورد استفاده برای این مدخل