او فارغ التحصیل دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران در رشته کارگردانی است.
ناطقی عکاسی را از دهه ۵۰ در دوره نوجوانی آغاز و در سالهای ۱۳۵۷ تا۱۳۶۱دردوران انقلاب اسلامی وجنگ تحمیلی به صورت آماتور ازتظاهرات و وقایع آن دوران عکاسی کرد.
وی از سال ۱۳۶۲ به عنوان رئیس اداره عکس خبرگزاری جمهوری اسلامی، عکاسی حرفه‌ای را آغازکرد و در طول دوران جنگ ۸ ساله ایران وعراق به عنوان یکی از عکاسان مشهور جنگ، آثار زیادی را به ثبت رساند.
عکس های منحصر به فرد او از حلبچه او را به شهرت رساند.
تندیس یادمان حلبچه از عمر خاور بر اساس عکسی از او ساخته شده‌است.
احمد ناطقی در نمایشگاه‌های داخلی و بین‌المللی شرکت کرده و دارای جوایز متعدد از آنها است.
او در سال ۱۳۶۹ وارد حوزه هنری شد و جشنواره بین‌المللی عکس کودک و نوجوان را پایه گذاری کرد و تا هفت سال دبیر این جشنواره بود.
احمد ناطقی در سال ۱۳۷۹ اولین نمایشگاه انفرادی خود را با موضوع مستند اجتماعی و عنوان تولد در زندان برپا کرد وکتاب آن با همین عنوان توسط خانه عکاسان ایران، چاپ ومنتشر شد.
وی پس از آن یکی از مجموعه‌ای تصویری فاخر و نفیس از مراسم حج در عربستان را در به نام "مشق عشق" منتشر کرد.
آخرین نمایشگاه وی به صورت خیابانی، بدیع و شگفت انگیز ۲۱ سال پس از فاجعه حلبچه در سال ۲۰۰۹ میلادی در همان محل‌های وقوع حادثه برگزار شد که استقبال وشگفتی اهالی حلبچه را به همراه داشت.
احمد ناطقی پس از برگزاری نمایشگاه در حلبچه به مدت دوسال در جستجوی افراد زنده تصاویرش بودو افراد زنده دو نفر را در مشهورنرین عکس‌هایش را یافت و پس گفتگو با آنان عکس‌هائی از از آنان تهیه کرد و مجموعه عکس‌های فاجعه به همراه نمایشگاه خیابانی و عکس‌های مقایسه‌ای را در مجموعه ای باعنوان "صدای سکوت" با سه زبان کردی فارسی و انگلیسی به چاپ رساند.
او طراح اصلی، بنیانگذار خانه عکاسان ایران و انجمن عکاسان فردا است و تا پائیز ۱۳۸۴ مدیریت خانه عکاسان ایران را عهده‌دار بود.
این عکاس معتقد است،عکاسی"مستند اجتماعی" از مهمترین شاخه‌های عکاسی است که نقش به سزایی در تحولات اجتماعی دارد.