این شهر در دامنه کوه در بالای دره اوروباما در ۷۰ کیلومتری شمال کوسکو در کشور پرو قرار دارد.
ماچو پیچو در حدود سال ۱۴۵۰ میلادی ساخته‌شده و صدها سال پیش در زمان فتح اینکاها توسط اسپانیایی‌ها متروک شده‌است.
در طول قرن‌ها، جنگل‌های اطراف این مجموعه رشد کرده و آن را پوشانده است و به همین دلیل از نظرها پنهان مانده‌است و تنها عده معدودی از وجود آن اطلاع داشته‌اند.
از سمت بالا، در صخره ماچوپیچو، یک صفحه سنگی عمودی ۶۰۰ متری قرار دارد که در انتها به رودخانه اوروباما می‌رسد. مکان این شهر جزء اسرار نظامی بوده‌است.
ماچو پیچو برای قرن‌ها فراموش شده بود و به جز عده‌ای از مردم محلی کسی از آن نامی به خاطر نداشته است. این اثر در سال ۱۹۱۱ میلادی توسط هیرام بینگهام، تاریخ‌شناس آمریکایی در یک سخنرانی در دانشگاه ییل به دنیای غرب معرفی شد.
این شهر بعدها به یکی از مناطق جذب توریست تبدیل شد و در سال ۱۹۸۱ میلادی در فهرست آثار کشور پرو و در سال ۱۹۸۳ میلادی در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید.
ماچو پیچو با دیوارهای سنگی جلا داده‌شده مطابق با معماری کلاسیک اینکاها ساخته شده‌است. اولین بنای این مجموعه این‌تی‌هوآتانا، معبد خورشید است که اتاقی با ۳ پنجره و در منطقه‌ای از ماچو پیچو که باستان‌شناسان آن را منطقه مقدس می‌نامند، قراردارد.
در اواخر سال ۱۹۹۰ میلادی، دولت پرو اجازه ساخت ماشین کابلی و یک هتل لوکس همراه با رستوران و مجموعه توریستی را در خرابه‌های سایت صادر کرد. این تصمیم با مخالفت دانشمندان و عموم مردم پرو روبرو شد.
ماچو پیچو در نظر سنجی بزرگ جهانی در سال ۲۰۰۷ میلادی که در ۸ ژوئیه همان سال نتیجه آن اعلام شد، در شمار یکی از عجایب هفتگانه جهان در دوران حاضر شناخته شد.
حدود ۱۴۰ ساختمان سنگی در آنجا قرار دارد که برخی از آنها سقف دارند و سقف برخی از آنها فرو ریخته است. سنگ‌های به وجود آورنده این ساختمان‌ها به طرز بسیار زیبایی روی هم چیده شده‌اند.
در ماچوپیچو تنها دو فصل وجود دارد. بین ماه های سپتامبر و آوریل هوا بارانی است و بین ماه می تا آگوست هم هوا خشک است.
بیشتر راهنماهای تور به رغم وجود معابد مختلف توجه توریست‌ها را تنها به یک معبد به نام «معبد کندر» جلب می‌کنند که به گفته باستان شناسان از آن برای قربانی کردن و زندان استفاده می‌شد اما راهنماهای تورها برای اینکه توریست‌ها را نترسانند، می گویند که این ساختمان معبد بوده است اما حقیقت آن است که تنها زندان ماچوپیچو همین معبد است.
بین دو طرف دیوارهای این معبد شکافی شبیه یک قبر وجود دارد که می گویند زندانی‌ها را در این شکاف شکنجه می‌کردند، گودالی هم در اطراف آن شکاف وجود دارد که خون بدن قربانی را داخل آن می کشیدند.
معبد کندر در ماچوپیچو سمبل ظلم است. کندر نام یکی از حیوانات ترسناک این شهر بوده استاین معبد یا زندان از خصوصیات بسیار منحصر به فردی در رشته کوه ای آند برخوردار است. حکاکی‌های ایجاد شده در این بنا به مفهوم آن است که هدف از ساخت آن پرستش و عبادت بوده است.
یکی دیگر از معابد بسیار زیبای ماچوپیچو معبد 3 پنجره است. این ساختمان 3 پنجره دارد و ۱۱ متر طول و 8 متر پهنا دارد.
این ساختمان سقف ندارد و نشانه‌ای بر اینکه زمانی هم سقف داشته است در آن دیده نمی‌شود. معبد 3 پنجره تنها 3 دیوار دارد و از سنگ‌های مستطیل شکل ساخته شده است. باستان شناسان می گویند بعضی از بناهای این منطقه نیمه تمام باقی مانده‌اند چون ساکنان آن با عجله مجبور به ترک آن شده‌اند. هیچ کس نمی داند که ساکنان این شهر کجا غیب شده‌اند.
دروازه اصلی شهر هم یکی دیگر از مکان های دیدنی ماچوپیچو است. اگر از پله ای این ناحیه به سمت جنوب غربی بروید به ناحیه «گروه بالایی» می رسید . بعضی از تاریخ دانان این بخش را «دروازه‌ای به شهر اصلی» می‌نامند.
در ناحیه پشت این دروازه دنیای دیگری از ماچوپیچو در مقابل چشم شما قرار می گیرد. این قسمت از ماچوپیچو تنها جایی است که تقریبا خصوصیات شبیه به شهر را دارد.
ساختمان‌های این ناحیه به شکلی است که باستان شناسان می‌گویند مردم عادی از آن استفاده می‌کردند. در میان این ساختمان‌ها مغازه‌هایی هم به چشم می‌خورد. این دروازه تنها راه ورودی از سمت جنوب غربی به ماچوپیچو است. به گفته باستان شناسان دروازه اصلی نگهبانانی داشته است که تنها به اهالی خود ماچوپیچو اجازه ورود و یا خروج می‌دادند.