زمانی‌که اروپا در اوج فقر و ناتوانی در حل مشکلات خود بود، در کشور ایران و در شهر اهواز امروزی دانشگاهی بود به نام جندی‌شاپور. آنچه در این دانشگاه آموخته می‌شد محصول علوم ایرانیان در زمان مادها، هخامنشیان و ساسانیان بود. در کنار دانشگاه جندی‌شاپور، بیمارستان با عظمتی به نام جندی‌شاپور وجود داشت. این بیمارستان بنا به روایت مورخان از مجهزترین مراکز درمانی در آن زمان بوده که مشابه آن امروزه در آمریکا ساخته شده و به آن می‌بالند.
در دانشگاه جندی‌شاپور یک رشته تحصیلی به نام دلک یا ماساژ ایرانی وجود داشت. دانشجویان این رشته پس از گذراندن دوره‌های مختلف طب و به‌خصوص آناتومی انتخاب شده و در یک دوره طولانی موفق به اتمام این رشته تحصیلی می‌شدند. پس از آن بیمارستان جندی‌شاپور همراه با دانشگاه، به بغداد امروزی منتقل شد و رشته‌های آن از هم گسست. سپس افراد با تجربه این رشته در حمام‌ها مشغول به کار شدند که به آنها صاحب علم دلک یا «دلاک» می‌گفتند و چون این رشته از وضعیت دانشگاهی به‌صورت تجربی منتقل شد تا حدی پشتوانه علمی خود را از دست داد، اما یک محقق سوئدی با فراگیری شیوه دلک ایرانی آن را به سوئد برد و نخستین مدرسه ماساژ سوئد را پایه‌گذاری کرد که نام آن شیوه، «ماساژ سوئدی» شد.غربی‌ها با توسعه مراکز مربوط به علم ماساژ، نام کایروپراکتیک یا درمان با دست را بر آن نهاده و به آمریکا بردند که امروزه افراد با گذراندن دوره آناتومی و نیز بعضی از علوم مربوط به جسم می‌توانند در این رشته فارغ‌التحصیل شوند.
حالا این رشته که بدون شک یک نمونه کامل علمی در زمینه بیومکانیک است، درصورت ارائه صحیح، می‌تواند بسیاری از اختلالات عضلانی که منجر به اختلال مفصل می‌شود را متوقف کند؛ضمن اینکه یک عنوان پیشگیرانه را به‌خود اختصاص دهد و به‌عنوان یک روش درمانی کم‌عارضه در دنیا شناخته شود. درحالی‌که هر کشوری نام خود را با علم ماساژ پیوند می‌دهد، در ایران با مصرف انرژی نام این علم بزرگ از بدنه علمی کشور در حال پاک شدن است و آن‌را یک علم من‌درآوردی معرفی می‌کنند!ماساژ سوئدی، ماساژ تایوانی یا تای ماساژ، ماساژ ژاپنی یا یومیوتراپی نمونه‌های افتخار ملت‌ها به علومی است که چندین سال است صاحب آن شده‌اند و عنوان من‌درآوردی برای ماساژ توسط یکی از مدیران ارشد وزارت بهداشت در ایران، عنوانی برای این علم دیرینه ایرانی است!
دکتر مهدی فهیمی