این پل که طول آن 1853 فوت است، به شکل طاقی - قوسی طراحی و ساخته شده است. ارتفاع قوس حامل بار سازه در بلندترین قسمت به 165 متر می‌رسد.
پل گارابیت که تمام سازه آن از آهن ساخته شده به خاطر جلوگیری از زنگ زدگی و خوردگی به رنگ قرمز رنگ‌آمیزی شده و هدف از ساخت آن فقط عبور قطار از روی آن بوده است.
قطعات اصلی پل هر یک سال یک بار و کل سازه نیز هر 3سال یک بار مورد بازبینی قرار می‌گیرد.
پل گارابیت را اهالی منطقه کانتال نماد پیشرفت فرانسه می‌دانستند به همین علت گارابیت یکی از جاذبه‌های گردشگری داخلی در فرانسه در طی سال‌های 1890 تا 1904 به شمار می‌رفت.
مهندس طراح و سازنده این پل، گوستاو ایفل است که وی قبل از این پل، برج ایفل را در پاریس ساخته بود. چهره گوستاو ایفل و نمای قوسی شکل پل گارابیت روی اسکناس‌های 200 فرانکی طراحی شده است.
در سال 1864 هنگامی که گوستاو ایفل توانست شرکت مهندسی خودش را به صورت مستقل راه‌اندازی کند، کشورهای اروپایی از جمله فرانسه به فکر راه‌اندازی شبکه سراسری خط آهن در قاره‌ی اروپا بودند، هنگامی که در سال 1870 ساخت این شبکه خط آهن به مرحله اجرا رسید، شرکت ایفل پیشنهادی بر ساخت یک پل خط آهن روی رودخانه ترویر دریافت کرد.
ایفل به همراه لئون بویر و موریس کشلن (مهندس محاسبات ساخت سازه) طراحی و ساخت این پروژه را در محل کارگاه خود در پاریس آغاز کرد.
محاسبات نشان می‌داد که پل دارای حدود 565 متر طول بوده و باید در برابر بادهای کوهستانی منطقه کانتال مقاومت کند که این نیازمند یکنواختی مصالح به کارگیری شده در قسمت نشیمن‌گاه و طراحی خاص سازه بود.
به لحاظ جنس گرانیتی کوه‌های منطقه پایه‌های اصلی پل از مصالح هم نوع ساخته شده است. در آن زمان سنگ‌تراشان فرانسوی قادر به تراش دقیق سنگ‌های گرانیتی نبودند به همین سبب ایفل، استادکاران ایتالیایی را برای این کار به خدمت گرفت.
اوت سال 1880 آماده سازی نشیمن‌گاه پل آغاز شد. در سمت پر شیب دره، ستون‌ها گرانیتی پل با ظرافت استادکاران سنگ‌تراش ایتالیایی به وسیله 4 قوس و 5 ستون ساخته شد.
برای جلوگیری از نشست پل در قسمت‌های مختلف به علت طول زیاد و همچنین وجود رودخانه ترویر حامل بار سازه به صورت قوسی روی پایه‌های بتونی در نظر گرفته شده، پل همچنین دارای 5 ستون هرمی شکل به عنوان پایه‌هایی در نقاط دیگر بود این ستون‌ها روی پایه‌های گرانیتی بود که فاصله 20 متر در دو وجه پایینی داشته و هر چه به سمت بالا پیش رفته فاصله دو وجه کم شده تا به مقدار فاصله 6 متر می‌رسد و علت آن جاگیری خط اصلی پل و عرشه روی ستون‌هاست.
خطر دیگری که کل سازه را تهدید می‌کرد وزش بادهای فصلی در منطقه بود، ایفل به پیشنهاد کشلن و با مشورت بویر کل سازه را به صورت متخلخل طراحی کرده بود، سازه اصلی به صورت نوارهایی بر پایه مثلث و تنیده در هم که در نقاط مختلف از یک دیگر عبور می‌کنند ساخته شد.
دو ستون در دو طرف شانه‌های قوص اصلی به صورت دو پایه از روی قوس به خط اصلی رسیده تا بار در این نقاط تجمیع نشده و به صورت یکنواخت در قسمت‌ها تقسیم شود.
درزهای انبساطی طراحی شده در نقاط اتصال قطعات پل برای تغییرات اندازه قطعات در گرما و سرمای منطقه در نظر گرفته شد.
ایفل برای اینکه دقت بیشتری در ساخت قطعات انجام گیرد آن‌ها را در کارگاه خود می‌ساخت و سپس به محل پل برای نصب انتقال می‌داد، ساخت عرشه پل از دو سمت به سوی مرکز در اواخر سال 1880 آغاز شد.
برای ساخت عرشه پل گارابیت 100 نفر کارگر و هر کدام 3 ماه تلاش کردند تا عرشه پل به مرحله بهره‌برداری برسد.
کمبود بودجه و تغییر فصل از مشکلاتی بود که در سال‌های 1881 تا 1883 ایفل با آن دست به گریبان بود، ساخت پل گارابیت در سال 1884 با وزن حدود 3900 تن و هزینه‌ای بالغ بر 400/627 دلار و انحراف واقعی از معیار 8 میلی‌متر به پایان رسید و در سال 1885 توسط گروه مهندسان مشاور ایفل افتتاح شد.
در اواسط جنگ جهانی دوم پس از اشغال فرانسه توسط آلمان‌ها نیروهای مقاومت اقدام به بمب‌گذاری در پایه‌های اصلی پل گارابیت نمودند وقتی ساکنان سنت فلور از موضوع باخبر شدند به نزد فرماندهان مقاومت رفته و آنان را از این کار منصرف کردند.
با احداث پل‌های تمام بتونی به موازات پل گارابیت روی رودخانه ترویر استفاده از پل گارابیت به حداقل رسید به طوری که تنها یک قطار مسافربری و 3 قطار باربری از آن با سرعتی برابر 10 کیلومتر و مدت یک دقیقه از آن می‌گذرد.