سیارک 400 متری 2005YU55 از نزدیک‌ترین فاصلهای که طی 200 سال گذشته سیارکی به این ابعاد از آن عبور کرده، از کنار زمین عبور کرد، فاصله این سیارک تا زمین کمتر از فاصله ماه تا زمین بود.
با عبور این سیارک هیچ خطری زمین را تهدید نکرد و با وجود فاصله نزدیکی که این سیارک تا زمین داشت امکان مشاهده آن با چشم غیر مسلح وجود نداشت. قرار بر این بود که در نزدیک‌ترین فاصله سیارک 2005YU55 به 325 هزار کیلومتری از زمین برسد.
این سیارک در نور مرئی کاملا تاریک دیده شده و تقریبا کروی شکل بود که هر 20 ساعت یک بار به دور خود چرخیده و به حرکت در مسیر عبور از کنار زمین ادامه می‌داد و در نهایت ساعت 6:28 به وقت شرقی آمریکا عصر روز سه شنبه به آرامی از کنار زمین گذشت. به گفته اخترشناسان این سیارک هیچ شانسی برای برخورد با زمین نداشت و تنها از کنار زمین عبور کرده و به دانشمندان فرصتی مناسب برای مطالعه بر روی جزئیات سیارک‌ها داد.
به گزارش خبرگزاری مهر، از این رو دو رادیو تلسکوپ در رصدخانه‌های گلدستون و آریچیبو در آمریکا و پورتوریکو به ردیابی بازتاب‌های رادیویی از این سیارک پرداختند تا بتوانند جزئیاتی دقیق‌تر را از ساختار این تلسکوپ آشکار کنند. همچنین شناسایی مسیر دقیق حرکت این سیارک می‌‌تواند به دانشمندان کمک کند تا مسیر آینده آن را پیش بینی کنند.
ناسا روز گذشته اعلام کرد که اخترشناسان آماتور در صورتی که بخواهند می‌توانند با استفاده از یک تلسکوپ 15 سانتیمتری یا بزرگ‌تر از این سیارک تصویربرداری کرده و یا آن را مشاهده کنند. سیاره زمین از ملاقات کننده های ثابت و منظمی مانند 2005YU55 برخوردار است که مشهورترین آنها سیارک آپوفیز است.
این سیارک در گذشته به عنوان سیارکی شناخته می‌شد که طی بازگشت دوباره‌اش به سوی زمین در سال 2029 و یا 2036 با این سیاره برخورد خواهد کرد. با این همه محاسبات جدید نشان می‌دهند این سیارک نیز برای زمین خطری به حساب نمی‌آید و از فاصلهای بسیار نزدیک، در حدود 29 هزار و 500 کیلومتری از سیاره، عبور خواهد کرد.
ناسا در تاریخ 7 نوامبر با نزدیک‌تر شدن این سیارک به زمین با کمک شبکه اعماق فضای گلدستون تصویری جدید از آن به ثبت رساند و جزئیاتی از 2005YU55 را در حال نزدیک شدن به زمین نمایش داد. این سیارک از نوع سیارک‌های C بوده و از مواد کربنی به جا مانده از روند شکل گیری بخش‌های داخلی سامانه خورشیدی ساخته شده است. این سیارک به اندازه ای تاریک است که کمتر از یک درصد از نور خورشیدی که دریافت می‌کند را بازتاب می‌دهد.
از سویی دیگر دانشمندان دانشگاه پوردو می‌گویند در صورتی که این سیارک به زمین برخورد می‌کرد، می‌توانست انفجاری چهار هزار مگاتنی ایجاد کرده و منجر به ایجاد زمین لرزه‌ای هفت ریشتری شود. همچنین در صورتی که این سیارک بر روی اقیانوس فرود می‌آمد می‌توانست امواجی به ارتفاع 21 متر به وجود آورد که م توانستند تا مسافت 96.5 کیلومتری در خشکی پیش بروند.
آخرین باری که سیارکی با این ابعاد از کنار زمین عبور کرد سال 1976 بود و ملاقات بعدی چنین سیارکی با زمین سال 2028 خواهد بود.