وزنه‌بردار دسته فوق‌سنگین تیم ملی که پیش از مسابقات جهانی فرانسه مدال طلای جهانی را به دست آورده بود، این بار علاوه بر کسب مدال طلا، رکورد یکضرب را هم جابه‌جا کرد. این اتفاق تازه‌ای بود که بهداد سلیمی را سرشوق آورد و نتایج مسابقات پاریس، او را کاملا راضی نگه داشت. سلیمی قبل از این مسابقات گفته بود که هدف اولش گرفتن مدال طلا و کسب سهمیه المپیک است و پس از آن به رکوردزنی فکر خواهد کرد. روند مسابقات اما به‌گونه‌ای پیش‌رفت که بهداد خیلی زود به این نتیجه رسید که رکورد 213 کیلوگرم حسین رضازاده را بشکند. سلیمی پیش‌تر در تمرینات و مسابقات کشوری وزنه 214 کیلوگرم را بالای سر برده بود اما مهار این وزنه در پاریس برایش ارزش بیشتری داشته است. حالا او رکورددار یکضرب دسته فوق سنگین جهان به حساب می‌آید؛ مردی که اکنون برای حضور در المپیک لندن انگیزه‌های فراوانی دارد.
- قبل از اینکه در مسابقات جهانی پاریس شرکت کنی، پیش‌بینی می‌شد که بخواهی رکورد هم بزنی. چطور شد که در حرکت یکضرب رکوردزنی کردی؟
از اول هم می‌خواستم که رکورد بزنم؛ یعنی فکرش را کرده بودم اما قبل از مسابقات جهانی هیچ‌وقت در مصاحبه‌هایم نگفته بودم که رکورد خواهم زد. در دقایقی که مسابقه‌های دسته فوق سنگین برگزار می‌شد، به اینکه می‌توانم رکورد جهان را تغییر دهم، فکر کردم. قبل از آن هم در مسابقات کشوری توانسته بودم که رکورد بزنم.
- اما ثبت جهانی نشده بود.
بله، دقیقا. برای همین شرایطی پیش‌آمد که رکورد بزنم. الان دیگر رکورد یکضرب من رسمی شده و از این بابت خیلی خوشحالم.
- در حرکت دوضرب هم به‌نظر می‌رسید قصد داری رکورد بزنی تا علاوه بر آن، رکورد مجموع را هم برای خود کنی اما زمانی که پشت وزنه 260کیلوگرم ایستادی، به‌نظر خسته می‌رسیدی. آیا سرماخوردگی روی عملکردت تاثیر گذاشته بود؟
نه، بدنم تحلیل نرفته بود. اتفاقا می‌خواستم رکورد مجموع را مهار کنم چون به هدفم در مسابقات جهانی پاریس رسیده بودم و اگر می‌توانستم وزنه 260کیلوگرم را بالای سر ببرم، در مجموع 474کیلوگرم را مهار می‌کردم. در این حالت در مجموع هم رکورد رضازاده را می‌شکستم اما شاید نیازی نبود که چنین کاری کنم.
- در مصاحبه‌ای گفته بودی که دیگر دوره حسین رضازاده گذشته است...
چنین حرفی نزده بودم. به من گفتند که رضازاده به تو حسادت می‌کند؟ من هم گفتم که آقای رضازاده به‌عنوان ورزشکار دوره‌اش تمام شده است. به هر حال او هم روزی مدال‌هایی به‌دست آورده و مثل هر ورزشکاری دوره قهرمانی‌اش به پایان رسیده است.
- ظاهرا در تمریناتی که قبل از شروع مسابقات جهانی داشتی، خیلی مورد توجه رسانه‌ها بودی؟
بله، واقعا مورد توجه قرار گرفته بودم و حتی وزنه‌برداران تیم‌های دیگر هم با من عکس یادگاری می‌گرفتند. البته یکسری از ورزشکاران را از مسابقات سال گذشته می‌شناختم اما وزنه‌بردارانی هم بودند که بدون آشنایی قبلی من را می‌شناختند. جمعیتی هم که به سالن مسابقات آمده بودند، اغلب مرا می‌شناختند؛ چون قبلا مسابقات مرا دیده بودند. به هر حال از این مسئله خیلی خوشحال بودم.
- در حال حاضر به‌نظر می‌رسد برای حضور در المپیک لندن تلاش می‌کنی؛ به‌خصوص اینکه تا حالا در رقابت‌های المپیک شرکت نکرده‌ای؟
مدال طلای المپیک فوق‌العاده باارزش است. در آنجا مطمئنا به کسب مدال طلا فکر می‌کنم چون طلای المپیک را ندارم و هدف اولم به دست آوردن این موفقیت است؛ یعنی در آنجا به رکوردزنی فکر نمی‌کنم. البته اگر تمرینات خوب باشد و بتوانم طلای این رقابت‌ها را به دست بیاورم، مطمئنا به رکوردزنی هم فکر خواهم کرد.
- البته اگر شرایطی مثل شرایط مسابقات جهانی داشته باشی، به‌نظر می‌رسد بتوانی به موفقیتی فراتر از طلای المپیک هم فکر کنی؟
نمی‌دانم در المپیک چه خبر است و مطمئنا رقابت در آنجا سخت‌تر از دیگر مسابقات خواهد بود. تا حالا در المپیک نبوده‌ام ولی طلای المپیک قله افتخارات است.
- آیا بعد از موفقیت در المپیک انگیزه دیگری در وزنه‌برداری خواهی داشت؟
هدفی بالاتر از کسب طلای المپیک ندارم ولی بعد از المپیک لندن هم ادامه خواهم داد، تا جایی که بشود.
- معمولا بعد از موفقیت بزرگ یک ورزشکار، مقام‌های ورزشی و حتی سیاسی وعده‌هایی را به قهرمان خود می‌دهند. آیا به تو هم چنین وعده‌هایی داده شده و فکر می‌کنی این وعده‌ها عملی شود؟
به ما هم قول‌هایی داده‌اند و حتی تاریخی هم برای عملی کردن وعده‌های خود داده‌اند اما هنوز زمان آن نرسیده است. بعد از مسابقات جهانی استقبال زیادی هم از تیم ملی وزنه‌برداری شد ولی متأسفانه عکسی از من با عمه‌ام در فرودگاه منتشر شده که همه جا گفته‌شده مادرم بوده است. مادرم به فرودگاه نیامده بود.