چرا ما در این رتبه‌بندی‌ها مرتبا سقوط می‌کنیم و وضعیتمان بهتر نمی‌شود؟ چرا مسئولان این سؤال را از خود نمی‌پرسند و به‌دنبال جواب آن نمی‌روند؟ همین چراها مسئله اصلی ما در این وضعیت بد فضای کسب‌وکار است. چرا سنگاپور اول است و رتبه ما بهتر از 144 نیست؟بگذارید مثالی بزنم؛ من کالایی را به انزلی برده‌ام. 15روز معطل می‌شوم، بعد به کشتی اجازه ورود داده نمی‌شود، وقتی می‌آید اجازه لنگر انداختن ندارد و... و هی مسئله پشت مسئله که همه اینها به فعال اقتصادی صدمه می‌زند اما برای اینکه بفهمید چرا سنگاپور اول است باید شرایط تجارت در این کشور را درنظر بگیریم.
یک تاجر ایرانی یک روز ساعت 8صبح وارد سنگاپور می‌شود. در همان روز موفق می‌شود شرکت خود را به ثبت برساند و برای خودش اقامت بگیرد. فردا صبح 2بانک از این کشور موظف می‌شوند تا برایش حساب باز کنند. همان روز ظهر، 2عدد دسته چک به هتل محل اقامت او ارسال می‌شود و او دفتر کار اجاره می‌کند. روز سوم هم روز شروع کار اوست؛ اما این پایان ماجرا نیست.
بعد از 6ماه به او نامه می‌نویسند و از او می‌پرسند در این مدت سود داشته یا زیان کرده؟ و اگر سود داشته که هیچ، اما اگر زیان دیده، دلایل آن را بیان کند تا دولت سنگاپور موانع و مشکلات احتمالی برای سرمایه‌گذار را مرتفع کند و سرانجام بعد از 11ماه نامه‌ای دوباره برایش ارسال می‌کنند که اگر از تجارت خود در این کشور سود داشته و علاقه‌مند به ادامه کار است، دولت سنگاپور می‌تواند شرایط ادامه کار را برایش فراهم کند تا او همچنان کارش را در این کشور ادامه دهد.
* عضو هیأت نمایندگان اتاق تهران