دکتر ارومیه ای عضو هیئت علمی پژوهشگاه پلیمر در بیست و یکمین جلسه تالار گفتگوی محیط زیست شهری که با موضوع معضلات محیط زیستی و بهداشتی استفاده از ظروف پلاستیکی و پلیمری در مراسم مذهبی برگزار شد گفت: تمام محصولات باید از مرحله تولید تا مصرف برای جلوگیری از آلودگی و ضربه دیدن بسته‌بندی شوند و صنعت بسته‌بندی با توسعه ماشین‌ها و مواد اولیه در حال پیشرفت است.
وی افزود: کاغذ، چوب، شیشه و فلز کاربرد وسیعی در صنعت بسته‌بندی دارند اما در چند دهه اخیر پلاستیک‌ها با توجه به سبکی و ارزانی جایگزین همه این مواد شده‌اند.
ارومیه‌ای اظهار داشت: پلاستیک‌ها از یکسری "مونومر" از مشتقات نفتی مانند پروپان و یا اتان تشکیل شده‌اند که تحت فرایندهایی تبدیل به پلیمر می‌شوند. پلیمرها تاثیری بر سلامت انسانها ندارد اما زمانی که آنها در مجاورت غذاهایی با دمای بالا و یا با خاصیت اسیدی قرار می‌گیرند به مونومرها تجزیه شده که مونومرها حاوی مواد سمی بوده و در درازمدت عامل ایجاد سرطان در انسانها می شود.
به گزارش مهر، عضو هیئت علمی پژوهشگاه پلیمر با بیان اینکه ظروف یکبار مصرف پلاستیکی به دلیل قابلیت استفاده و دور ریختن سریع و تمایل بشر به کارهای آسان‌تر در حال حاضر به شدت مورد استفاده قرار می‌گیرند گفت: انباشتن زباله‌های پلاستیکی در همه جای دنیا و بویژه در ایران تبدیل به یکی از معضلات زیست محیطی شده است.
به گفته وی، در بسیاری از کشورهای دنیا این مواد بازیافت شده و به محصولات بهتر و کاربردی‌تری تبدیل می‌شوند اما در ایران در بیشتر مواقع این زباله‌ها ده‌ها سال در طبیعت باقی می‌مانند.
ارومیه‌ای با اشاره به اینکه البته ظروف یکبار مصرف با منشاء مواد اولیه مختلف که برای کاربردهای مخصوص به خود استفاده شوند مشکلات بهداشتی و سلامتی آنها کاهش می‌یابد افزود: ولی متاسفانه در ایران به هیچ عنوان به کاربرد این ظروف که بیشتر برای فست فودها و غذاهای سرد مناسب هستند توجه نمی‌شود و بویژه در اعیاد و مراسم مذهبی مواد غذایی مانند آش، چای داغ، حلیم یا شله زرد که موجب تجزیه سریع مواد پلیمرهای درون این ظروف به مونومرها که مواد سرطان‌زا هستند می‌شود استفاده می‌کنند.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه پلیمر با بیان اینکه یکی دیگر از مشکلات استفاده از ظروف یکبار مصرف در کشور ما ظروف یکبار مصرف غیر استاندارد و تهیه شده از مواد دست دوم است، افزود: بسیاری از کارخانه‌های معتبر و فروشگاه‌های بزرگ تنها ظروف یکبار مصرفی که دارای علامت استاندارد و یا مارک دارند عرضه می‌کنند که اگر از این ظروف استفاده درست شود مشکلی ایجاد نمی‌کند اما مشکل اصلی مربوط به کارگاه‌های زیرزمینی و فروشگاه‌های بی‌نام و نشان است که ضایعات و زباله‌های کارخانه‌ها را جمع کرده و با استفاده از این مواد دست دوم، ظروف یکبارمصرفی با یک چهارم قیمت ظروف یکبار مصرف تولید شده از مواد اولیه تولید می‌کنند که این ظروف به دلیل اینکه یک بار تجزیه شده‌اند مواد سمی آنها به راحتی وارد مواد غذایی می‌شود.