تاریخ انتشار: ۹ مرداد ۱۳۸۵ - ۱۴:۴۰

یاسین نمکچیان :این که هر روز کنار اتوبان می ایستید و با اشاره چراغ ماشین دست نگه می دارید، سوار می شوید تا از خانه به محل کار برسید و بعد چند متر بالاتر متوجه می شوید که راننده پدال گاز را با ترمز اشتباه گرفته، تصویری تکراری است

 این که مثلاً از اتوبان می گذرید ناگهان چشمهایتان به موتورسواری می افتد که از روبه روی همه ماشین ها می آید ،چیزی عادی است.

اگرچه در همه این تصویرها مایه های طنز نهفته است، اما حقیقت است. حقیقت تلخی که مثل کابوسی هولناک در کوچه ها و خیابان ها گریبان ما را می گیرد و رهایمان نمی کند. ما هر روز خیلی ساده با مرگ دست و پنجه نرم می کنیم و در بسیاری از روزها شانس همراه ماست که هیچ اتفاقی نمی افتد.

رانندگی بد، بسیاری از رانندگان سطح شهر صدای اعتراض راننده های با تجربه و حرفه ای را هم درآورده است. نگاهی عمیق به این مسأله تنها به فرهنگ رانندگی برنمی گردد.

در بسیاری از موارد ثابت شده است که بعضی از راننده ها حتی با در دست داشتن گواهی نامه پایه دوم، ابتدایی ترین مسائل رانندگی را بلد نیستند و این مسأله بیشتر در راننده های نسل جوان به چشم می آید. حالا بر چه اساس راننده جوان و ناشی از راهنمایی و رانندگی گواهی نامه دریافت کرده سؤالی است که باید به آن پاسخ داده شود.

سؤالی که ما را به این نتیجه می رساند که سیستم موجود در آموزشگاه های رانندگی و آزمون های گواهی نامه نادرست است و اشتباه. این که کسی با چند جلسه تمرین و عقب و جلو کردن ماشین که فرمان هنوز به راحتی در دستهایش جا خوش نکرده گواهی نامه می گیرد و خیابان ها را با سرعت زیاد از پاشنه در می کند؛ کابوس وحشتناکی است که همواره زندگی ما را تهدید می کند.

متأسفانه اجرای صحیح آموزش رانندگی و آزمون های اخذ گواهی نامه در بسیاری از نقاط کشور جدی گرفته نمی شود.

نسل جدید رانندگان کشور آموزش های رانندگی را در بیشتر مواقع در اتوبان ها و خیابان های شلوغ شهر به تنهایی، بدون رعایت هیچ یک از موارد ایمنی می آموزند و نکته جالب اینجاست که بسیاری از رانندگان ناشی و کارآموز سطح شهرها، با در دست داشتن گواهینامه تابلوهای راهنمایی و رانندگی را از یکدیگر تشخیص نمی دهند.

در کشورهای اروپایی آزمون های رانندگی سخت ترین و مشکل ترین آزمون هاست و تحت هیچ شرایطی به هیچ کس حتی با رانندگی متوسط که همتراز رانندگان حرفه ای ما هستند هم گواهی نامه داده نمی شود.

به هر حال آنچه که از شواهد امر پیداست این است که بیشتر تصادفات سطح شهرها که منجر به خسارت های جبران ناپذیر شده است را راننده های جوان و کم تجربه و در یک کلمه ناشی بوجود آورده اند؛ رانندگانی که فاصله زمانی آنها از روزهایی که رانندگی برای آنها ممنوع بود و تا هنگامی که قانون اجازه نشستن پشت فرمان اتومبیل را به آنها داده، چند روز بیشتر نگذشته است و شکل گیری همه این اتفاقات تلخ و ناگوار، یعنی این که یک جای کار می لنگد.