اولین مقام لطف‌الله سیاهکلی معاون رسانه مجازی سازمان صدا و سیما بوده که از برنامه‌های این سازمان برای راه‌اندازی شبکه IP مدیا که قابلیت استفاده همزمان موبایل، وب و تلویزیون را دارد خبر داده و گفته: این فناوری نوین بر بستر ADSL و فیبرنوری با پهنای باند 2 مگابیت بر ثانیه با حداقل هزینه به مردم قابل ارائه است. او این سخنان را در مراسم افتتاح هفدهمین نمایشگاه بین‌المللی ایران الکامپ 2011 مطرح کرده و در همین مراسم تقی‌پور، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات هم گفته: امروز کسانی که در مورد محدودیت پهنای باند در ایران صحبت می‌کنند باید ببینند هم‌اکنون پهنای باند 2 مگابیت بر ثانیه با ملاحظاتی به منازل ارائه می‌شود یا خیر.
در واقع این خبر اعلام شده از سوی وزیر ارتباطات، تعجب ناظران و فعالان حوزه آی‌تی را باعث شده، چرا که هیچ خدمات‌دهنده اینترنتی در کشور و از جمله مخابرات به کاربران خانگی سرعتی بالاتر از 128کیلوبیت بر ثانیه ارائه نمی‌دهند و در موارد محدود و با ارائه ده‌ها دلیل و مدرک ممکن است برخی از این مشترکان موفق شده باشند اینترنت 256کیلوبیت بر ثانیه دریافت کرده باشند ولی بالاتر از این سرعت فقط برای مشترکان تجاری و اداری با ارائه مدارک مثبته امکان‌پذیر است.
نگاهی به لیست تعرفه‌های چنین اینترنتی نیز نشان می‌دهد که مشترکان معدود اینترنت 2مگابیت بر ثانیه، بسته به حجم بسته‌های دریافتی باید بین 50 تا 255هزار تومان در ماه هزینه چنین سرویسی را بپردازند! از سوی دیگر آمارهای رسمی وزارت ارتباطات نشان می‌دهد که اگرچه تعداد کاربران اینترنت در ایران حدود 33میلیون نفر اعلام شده است اما تعداد کاربرانی که اینترنت 128کیلوبیت بر ثانیه به بالا دارند به زحمت به1.5میلیون نفر می‌رسد که در مقایسه با کل کاربران اینترنت در ایران ضریبی معادل 5/4درصد را تشکیل می‌دهد. تازه از میان این تعداد افراد، شمار کسانی که اینترنت 2مگابیت بر ثانیه دارند شاید به زحمت به تعداد 2هزار کاربر برسد!
بدین ترتیب باید از هم اکنون فناوری آی‌پی‌تی‌وی را که صدا و سیما در پی راه‌اندازی و ارائه و توسعه آن است، پروژه‌ای شکست‌خورده قلمداد کرد؛ چرا که بدون توسعه اینترنت پرسرعت آن هم اینترنت پرسرعت خانگی، کسی قادر به دریافت خدمات تلویزیون تعاملی مبتنی بر «آی‌پی» نخواهد بود و تلویزیونی که بخواهد برای 2هزار نفر از جمعیت 75میلیون نفری ایران راه بیفتد از هم‌اکنون تکلیفش روشن است.
نکته آخر این است که مفهوم «ملاحظات» که در سخنان وزیر آمده، مفهومی کشدار و قابل تفسیر است و بهتر است ایشان روشن کند که منظور از این ملاحظات چیست؟ و چه شهروندانی مشمول این ملاحظات هستند؟ کاربران اینترنت چگونه باید ثابت کنند که شرایط مندرج در این ملاحظات را دارند؟ و آیا کسانی که به این نوع خدمات دسترسی پیدا کرده‌اند ملاحظات مذکور را داشته‌اند؟