در آلمان در رسانه‌ها همواره در مورد مزایای ورزش تبلیغ می‌شود، موسسات بیمه مختلف برنامه‌های ورزشی مختلفی را در اختیار مشتریان خود قرار می‌دهند و آنها را برای گذراندن این دوره‌ها حمایت مالی می‌کنند. اما در عین حال ورزش نتایج ناخوشایندی هم به همراه دارد که کمتر در مورد آنها بحث و گفتگو می‌شود.
آسیب‌های غضروفی در فوتبالیست‌ها، بی‌اشتهایی عصبی در میان ورزشکاران پرش با اسکی، آرتروز مفاصل زانو و ران در دوندگان ماراتن از جمله عواقب ورزش سنگین است. حال این پرسش مطرح می‌شود که آیا ورزش در مجموع سالم است یا مضر؟
دور شدن از سالم زیستن با ورزش افراطی
ضرب‌المثلی آلمانی می‌گوید: «ورزش برابر قتل است و ورزش تفننی برابر با قتل دست‌جمعی است.» این ضرب‌المثل واقعیتی را بازتاب می‌دهد که در جامعه آلمان وجود دارد. بسیاری از آلمانی‌ها در ورزش کردن در برخی موارد واقعا افراط می‌کنند.
به گزارش دویچه‌وله، پروفسور اینگو فروبوزه (Ingo Frboöse) از دانشگاه ورزشی شهر کلن اعتقاد دارد که ورزش در زندگی روزمره گاهی اوقات رنگی بیش از حد حرفه‌ای به خود می‌گیرد و به عنوان امر ضروری برای ادامه زندگی تلقی می‌شود، در صورتی که پیش گرفتن این رویه بیشتر تأثیری عکس از خود بر جای می‌گذارد.
بسیاری از افراد با ورزش کردن افراطی به جای سالم نگه داشتن بدن خود بیشتر به آن آسیب می‌رسانند. به نظر اینگو فروبوزه هر فرد باید به ظرفیت جسمی خود آگاه باشد تا بتواند تشخیص دهد که تا چه حد فعالیت بدنی برای او مناسب است.
وی می‌گوید: «حدود ۱۵ سال پیش کارشناسان سه بار در هفته پرداختن به ورزش سنگین را توصیه می‌کردند. اما ما در حال حاضر از این نظریه فاصله گرفته‌ایم و حال می‌دانیم که ۷۵ درصد افراد را نمی‌توان به ورزش کردن ترغیب کرد، چون آنها اصلا علاقه‌ای به فعالیت بدنی و تحمل سختی آن ندارند.»
در حال حاضر بیشتر این نظریه وجود دارد که پنج بار در هفته و هر بار ۳۰ دقیقه فعالیت بدنی برای سالم زیستن کافی است. این فعالیت بدنی الزاما نباید عنوان "ورزش" داشته باشد. تنها یک دور پیاده‌روی در طول روز یا رفتن به سر کار با دوچرخه و یا حتی رسیدگی به گیاهان در حیاط می‌تواند به عنوان فعالیت بدنی تلقی شود. زیرا در واقع برای بدن فرقی نمی‌کند که آیا ما به طور جدی در حال ورزش کردن هستیم یا فقط قدم‌زنان به سر کار می‌رویم. بدن تنها تشخیص می‌دهد که در حال حرکت است و مطابق با این شرایط انرژی تولید می‌کند.
ورزش ملایم، اما به طور مرتب؛ رمز سالم زیستن
فروبوزه می‌گوید: «مهم‌ترین نکته این است که فعالیت بدنی به طور مرتب در برنامه روزمره گنجانده شود. اگر من تنها سه بار در هفته شب‌ها ورزش کنم، بدنم ۱۶۵ ساعت در هفته در بی‌تحرکی به سر خواهد برد. این بزرگ‌ترین مشکل ما است، زیرا ورزش کردن اینگونه نامنظم تأثیر مورد نظر را نخواهد گذاشت.»
در عین حال تعیین فعالیت بدنی به اندازه کافی از اهمیت زیادی برخوردار است. فروبوزه در مورد ورزش به طور افراطی می‌گوید: «من اصلا نمی‌توانم درک کنم که چرا برخی ماراتن می‌دوند. من خودم زیاد می‌دوم. اما هیچگاه حاضر نیستم ماراتن بدوم، زیرا این، فشار بیش از حد برای بدن است. نتیجه آزمایش خون بیشتر دوندگان ماراتن در چهار هفته اول پس از دوی ماراتن شبیه به بیماران قلبی است.»
امروز انسان باید با توجه به شرایط جدید زندگی‌اش میزان فعالیت بدنی مورد نیازش را تنظیم کند. در گذشته اینقدر امکانات مختلف برای راحت‌تر کردن و سریع‌تر کردن زندگی، از جمله آسانسور و پله برقی وجود نداشته است. اما حال انسان‌ها بایستی به نحوی کمبود تحرک ناشی از پیشرفت تکنولوژی را جبران کنند.