سیارکی 198 متری می‌تواند حاوی فلزاتی از خانواده پلاتینیوم به ارزش بیش از یک میلیارد دلار باشد یا مقادیر باورنکردنی یخ یا آب درون آن پنهان شده باشد، ماده‌ای که شاید در فضا از ارزش بالاتر از پلاتینیوم برخوردار باشد زیرا می‌توان به سرعت آن را به سوخت تبدیل کرد.
با این همه، استخراج این منابع چالش‌های منحصر به فردی را به دنبال دارد برای مثال گرانش نزدیک به صفر سیارک‌ها و سرعت بالای چرخش آنها به این معنی است که سیارک-نوردان باید همه چیز، از جمله خودشان را به بدنه سیارک وصل کنند و یا خطر شناور ماندن در سطح سیارک را به جان بخرند.
به گزارش خبرگزاری مهر، اکنون سه سفر فضایی به سیارک‌های مختلف انجام شده و برنامه‌هایی نیز برای سفرهای آینده به این اجرام شناور در فضا تدوین شده است.
فضاپیمای NEAR Shoemaker اولین فضاپیمایی است که در سال 2001 بر روی یک سیارک فرود آمده است. پس از آن کاوشگر هایابوسای ژاپن در سال 2010 به عنوان اولین فضاپیمایی معرفی شد که توانست از یک سیارک به زمین بازگشته و نمونه‌هایی را به همراه خود بیاورد. کاوشگر "داون" نیز از سال 2011 سفر خود را در مدار سیارک وستا آغاز کرده است.
ناسا قصد دارد تا سال 2025 فضانوردانش را بر روی یک سیارک فرود بیاورد. تا سال 2035 ماموریت‌های فضایی طولانی مدت امکان تولید تجاری سوخت هیدروژنی بر روی سیارک‌ها را امکان پذیر خواهند ساخت و در سال 2050 نیز کاسته شدن از هزینه سفرهای فضایی می‌تواند استخراج فلزات از درون معادن سیارکی را به فرایندی سودآور تبدیل کند.
در ادامه مراحل و تکنیک‌هایی که در آینده برای استخراج مواد ارزشمند معدنی و طبیعی از دل سیارک‌ها انجام خواهند گرفت در تصاویری شبیه سازی شده معرفی شده اند.