محلات 19 گانه بیرجند آن روزگار عبارت بودند از؛ محله چهار درخت، محله شکرآب، محله جوادیه، محله خیرآباد، محله پایین شهر و ... .
در آن زمان هر یک از این محلات ویژگی‌های خاصی داشتند آما در بین آنها محله چهار درخت به لحاظ خصوصیات فرهنگی، اجتماعی و حتی سیاسی سرآمد آنها به حساب می‌آمد.
محله چهار درخت همچنین قدیمی‌ترین و معتبرترین محله شهر بیرجند نیز بود. چرا که این محله به عنوان نقطه مرکزی شهر، دارای مساجد، حمام، آب‌انبار و میدانچه بوده است.
وجه تسمیه نام این محله؛ البته از نظر ریش سفیدان محل، وجود چهار درخت نارونی است که در چهار طرف میدان محل قرار داشته و به همین خاطر به میدان چهار درخت و محله چهار درخت شهرت یافت.
در وسط میدانچه محل، آب‌نمای کوچکی شاخته شده بود که آب قنات پس از عبور از این آب‌نما به هفت قسمت تقسیم شده و به هفت گذر انتقال داده می‌شده و از این هفت گذر به هفت محل منتهی می‌شده است.
معابری که از این میدانچه منشعب می‌شده عبارت بودند از؛ کوچه کلو، کوچه قلعه و کوچه حمام و هر کدام از این معابر فضاهای مختلفی را در اختیار داشتند.
محله چهار درخت بیرجند در سال 1371 از سوی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری با شماره 2365 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
همچنین مسجد جامع و حمام و مدرسه تاریخی و قدیمی این محله نیز در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.