اگرچه اینگونه اقدامات حکم مسکنی را دارد که به‌طور مقطعی این دسته از بیماران را زیرچتر حمایتی خود قرار می‌دهد اما باید پذیرفت که حل مشکلات مربوط به گرانی هزینه‌های درمانی و دارو، اقدامات جدی‌تر و زیربنایی‌تری را می‌طلبد تا بتوان جمعیت نیازمند بیشتری را تحت پوشش قرار داد و صرفا با پوشش 80درصدی یک قلم دارو، مشکلی حل نمی‌شود. مواجهه با بیماری سرطان و عدم‌توانایی در پرداخت هزینه‌های درمان به‌دلیل تشخیص دیررس در کشورهای در حال توسعه ازجمله کشور ما، یکی از چالش‌های مهم در معالجه به شمار می‌رود و خانواده‌ها را دچار تردید می‌کند که آیا با وجود صرف هزینه‌های هنگفت امیدی به بهبودی و ادامه زندگی برای بیمارشان هست یا خیر؟
هزینه‌های کمرشکن و سرسام‌آور داروهای گرانقیمت که عمدتا نیز خارجی بوده و پوشش بیمه‌ای ندارند از مشکلات جدی این خانواده‌هاست که متأسفانه همه امکانات را برای ناامیدی بیمار و قطع پروسه درمان مهیا می‌کند.به گفته وزیر بهداشت و درمان، سهم بیمه‌ها در تأمین هزینه‌های سلامتی فقط 18درصد است و 30درصد هزینه‌های سلامت مردم مربوط به هزینه‌های داروست که مردم از جیب می‌پردازند.در اجرای طرح ساماندهی داروهای گرانقیمت، داروی هرسپتین که پرمصرف‌ترین و گران‌ترین داروی بیماران سرطانی است پیش از این 50میلیون تومان هزینه را بر بیمار تحمیل می‌کرد و وزارت بهداشت تنها 30درصد آن را پوشش می‌داد، با تأکید ریاست‌جمهوری مبنی بر پوشش بیمه‌ای داروهای بیماری‌های صعب‌العلاج و تدوین پروتکل جدید و حمایت وزارت بهداشت، پوشش 80درصدی آن در دستور شورای‌عالی بیمه قرار گرفت.
عزم وزارت بهداشت برای تأمین این هزینه‌ها، ستودنی است اما راهکارهای دیگری نیز برای بهتر اجرا شدن اینگونه طرح‌ها نیز پیشنهاد می‌شود که جامعیت بیشتری داشته و صرفا تمرکز بر یک یا دو قلم دارو نیست، که عبارتند از:
تخصیص بودجه و اولویت‌دادن به اجرای برنامه‌های غربالگری و پیشگیری زودرس در مراحل اولیه، همچنین نهادینه‌کردن کنترل سرطان می‌تواند علاوه بر اینکه شانس بهبودی را در بیمار افزایش دهد، هزینه‌های درمانی را به‌طور چشمگیری کاهش دهد.
برنامه‌ریزی و مدیریت منابع مالی سازمان‌های بیمه‌گر و رفع محدودیت‌های آنها که در حال حاضر مهم‌ترین مشکل داروخانه‌ها با آنها همین عدم اجرای تعهدات درباره داروهای تحت پوشش است، می‌تواند گام دیگری برای رفع این مشکل باشد.
وزارت بهداشت باید در رأس واردات دارو قرار بگیرد و با حذف واسطه‌هایی نظیر شرکت‌های وارد‌کننده که مهم‌ترین عامل در افزایش بی‌رویه قیمت دارو به حساب می‌آیند را کنترل کند.
وزارت بهداشت باید برای جذب یارانه داروهای گران قیمت در لایحه بودجه تلاش مضاعف کند تا یارانه‌ها به صورت مناسب برای داروهای خاص صرف شود که به‌نظر می‌رسد تاکنون به اندازه کافی این اقدام صورت نگرفته است.
جان کلام اینکه، مهم‌ترین راهکار جهت ارزان شدن دارو که وزیر بهداشت نیز خود بارها بر آن تأکید داشته است، تلاش برای فراهم کردن بستری جهت تولید این داروها در داخل کشور است که با تأمین منابع مالی در این حوزه می‌توان چشم‌انداز روشنی را برای کاهش هزینه‌های درمانی توسط مردم، تجسم کرد.