انگل روده‌ای بیش از یک میلیارد نفر از مردم جهان را آلوده کرده و سالانه هزاران نفر در اثر این انگل جان خود را از دست می‌دهند.
اما تحقیقات جدید نشان می‌دهد کرم‌های انگلی با کمک به سیستم ایمنی بدن، می‌توانند در کاهش التهاب و ترمیم بافت های آسیب دیده مؤثر واقع شوند.
بر اساس تحقیقات مرکز پزشکی نیوآرک آمریکا، می‌توان در آینده از کرم‌های انگلی زنده با روش های کنترل شده در درمان آسیب های شدید ریوی ناشی از عفونت های تنفسی مانند ذات‌الریه استفاده کرد.
تیم تحقیقاتی گونه‌ای کرم انگلی در جوندگان (Nippostrongylus brasiliensis) که شبیه انگل روده در انسان است را مورد بررسی قرار دادند.
زمانی که پا در تماس با مدفوع آلوده یا آب قرار می گیرد، لارو انگل روده وارد بدن میزبان شده و از طریق سیستم گردش خون به ریه فرد وارد می‌شود. سپس از طریق مری وارده معده و روده کوچک شده و کرم بالغ در آنجا تخم گذاری می‌کند.
محققان نحوه عملکرد کرم انگلی در بدن موش را مورد بررسی قرار دادند و دریافتند پروتئین موجود در سیستم ایمنی به نام سیتوکین به بیرون راندن کرم‌ها از شش موش کمک می‌کند.
سیستم ایمنی برای کاهش التهاب موجود، باعث تحریک رشد عامل استروئیدی و به تبع آن آغاز ترمیم بافت‌های آسیب دیده می‌شود. عملکرد ابتدایی سیتوکین پاسخ Th2 نامیده می‌شود که شامل عملکرد سیستم ایمنی با سلولهای خونی موسوم به سلولهای کمکی T نوع 2 هستند.
محققان امیدوارند مشابه عملکردی که در شش موش روی داده است، توسط کرم های انگلی در ریه انسان هم صورت گیرد. در این صورت کرم‌های انگلی در تحریک سیستم ایمنی بسیار مؤثرتر از برخی داروها عمل خواهند کرد و می‌توان به کاهش التهاب و آغاز روند ترمیم زخم‌ها امیدوار بود.
روش کرم درمانی روش جدیدی محسوب نمی‌شود و مطالعات زیادی در خصوص استفاده از کرم‌های زنده برای درمان بیماری‌های التهابی و اختلالات خود ایمنی مانند بیماری کرون (بیماری التهابی روده) در حال انجام است.