در این گزارش کوتاه علل گله‌مندی آنها را بررسی می‌کنیم .طبیعت وزنه‌برداری به‌گونه‌ای است که وزنه‌بردار در طول سال تمرینات طاقت‌فرسایی را پشت‌سر می‌گذارد تا به مرز آمادگی برسد، اما پس از صرف بهترین سال‌های عمرش، چندان از لحاظ مالی نمی‌تواند از پس هزینه‌های زندگی برآید و فاصله زیادی از لحاظ درآمدهای مالی با سایر ورزشکاران کشور دارد.
حقوق ملی‌پوشان
بر اساس قوانین وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک که فدراسیون‌ها نیز ملزم به رعایت آن هستند، ورزشکاران در زمان حضور در اردوی تیم‌های ملی حقوق دریافت می‌کنند. میزان این حقوق در رشته‌های مختلف و برای قهرمانان و ورزشکاران مختلف متفاوت است، اما این موضوع اصلی‌ترین درآمد ورزشکاران در زمان حضور در اردوی تیم‌های ملی محسوب می‌شود. در تیم ملی وزنه‌برداری گویا حد پایین حقوق‌ها از ماهی 400هزار تومان برای دعوت‌شدگان به اردو شروع می‌شود و این رقم برای بهترین آنها که بهداد سلیمی است، گویا تا مرز ماهانه 700هزار تومان می‌رسد. با توجه به اینکه وزنه‌برداران در بیشتر ماه‌های سال در اردو هستند، نفرات اصلی که در همه اردوهای تیم ملی هستند، این حقوق را دریافت می‌کنند.
قراردادهای باشگاهی
لیگ باشگاه‌های وزنه‌برداری نیز از ضعیف‌ترین لیگ‌های باشگاهی در سطح کشور است و اگر تاکنون شرکت‌های نفتی همچون ملی حفاری و مناطق نفت‌خیز جنوب شرکت نمی‌کردند، شاید لیگ وزنه‌برداری تعطیل شده بود. با این حال ملی‌پوشان وزنه‌برداری با حضور در رقابت‌های لیگ باشگاه‌ها برای هر فصل به صورت میانگین چیزی حدود 10 تا 25میلیون تومان را دریافت می‌کنند. البته شاید قرارداد نخبگانی همچون بهداد سلیمی برای یک فصل تا 50میلیون تومان هم برسد، اما او هم‌اکنون یک استثنا در این ورزش محسوب می‌شود و عموم ملی‌پوشان از این درآمد محروم هستند. پس تا بدین جای کار میانگین درآمد سالانه ملی‌پوشان وزنه‌برداری چیزی حدود 20 تا 30میلیون تومان است.
پاداش قهرمانی
با تمام این تفاسیر، وقتی وزنه‌برداری به مدال‌های جهانی و المپیکی می‌رسد، شرایط کمی تغییر می‌کند. البته منابع پرداخت پاداش‌ها متفاوت است. سازمان تربیت بدنی در آخرین سال فعالیت خود یک جدول برای قهرمانان بین‌المللی تدوین کرد که گویا طی این جدول قهرمانان جهان در رده سنی بزرگسالان هر کدام 150سکه بهار آزادی، دارندگان مدال نقره 100 سکه و مدال‌آوران برنز 50سکه جایزه دریافت کنند. این مسئله برای رده‌های سنی نوجوانان و جوانان نیز متفاوت بود اما با توجه به تغییر و تحولات صورت گرفته، از 2 سال پیش تاکنون هنوز این پاداش‌ها به قهرمانان پرداخت نشده و پرداخت آنها نیز همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. با این حال در این میان بودند کسانی همچون بهداد سلیمی که پس از قهرمانی ارزشمندش در سال گذشته، سکه‌های قهرمانی‌اش را دریافت کرد، اما این اتفاق هنوز برای سایرین محقق نشده است.
به غیر از وزارت ورزش و جوانان، کمیته ملی المپیک هم پس از قهرمانی‌های با ارزش، پاداشی را برای قهرمانان در نظر می‌گیرد که در مورد وزنه‌برداری اگر چه قول‌هایی داده شده، اما پس از رقابت‌های جوانان و بزرگسالان جهان و کسب این موفقیت‌های بزرگ هنوز پاداشی به جز پاداش کسب سهمیه به وزنه‌برداران از سوی کمیته ملی المپیک پرداخت نشده است. منبع سومی که موظف به پرداخت پاداش به قهرمانان ورزشی است، فدراسیون‌ها هستند. در این زمینه نیز فدراسیون وزنه‌برداری از پیش اسپانسری را تدارک دیده بود و پس از پایان رقابت‌های پاریس، این حامی مالی 2 خودروی پژو پارس به بهداد سلیمی و کیانوش رستمی، یک خودروی تندر 90 به سجاد انوشیروانی و یک خودروی پراید به سعید محمدپور اهدا کرد. پس از این ماجرا فدراسیون وزنه‌برداری اعلام کرد که این خودروها در حقیقت پاداش فدراسیون نیز محسوب می‌شود و فدراسیون، پاداش دیگری به وزنه‌برداران نخواهد داد.
منبع بعدی دریافت پاداش، ادارات کل و استانداری‌هایی هستند که قهرمانان آن استان در میادین بین‌المللی مدالی کسب کرده‌اند. البته ادارات کل و استانداری‌ها بودجه تعریف شده‌ای در این زمینه ندارند، اما برای تقدیر از این قهرمانان از پرداخت یک یا چند سکه گرفته تا اهدای تکه زمینی در شهر اقدام می‌کنند. گویا ملی‌پوشان و مدال‌آوران وزنه‌برداری از این بابت نیز پاداش چندانی دریافت نکرده‌اند و همگی از این وضعیت گله‌مند بودند و توقع داشتند که مسئولان شهرشان بیشتر به فکر قهرمانان دیارشان باشند. با این تفاسیر و مقایسه‌ای که بین تلاش و افتخاری که این قشر از جامعه ورزش برای کشورمان به دست می‌آورند با ورزشکاران سایر رشته‌ها، می‌توانیم عمق محرومیت مالی وزنه‌برداران را درک کنیم و اگر این روند همچنان بخواهد ادامه پیدا کند، شاید برای المپیک دچار مشکل شویم.