این بازی در پایان 120دقیقه با تساوی بدون گل به پایان رسید و ضربات پنالتی را زامبیا با نتیجه 8 بر 7 به سود خود پایان داد.
هر دو تیم موفق شدند تا ضربه پنالتی هفتم بدون اشتباه پیش بروند و در این لحظه کولو توره باتجربه پنالتی‌اش را از دست داد ولی ساحل‌عاج خوش‌شانس بود که بازیکن زامبیا هم ضربه‌اش را به بالای دروازه فرستاد. برای ضربه نهم سرانجام نوبت به ژروینیو رسید که تا آن زمان حاضر به زدن پنالتی نشده بود. مهاجم آرسنال توپ را به بالای دروازه فرستاد اما این بار بازیکن زامبیا اشتباه نکرد و سونزو توپ را به گوشه دروازه فرستاد.
این فینال برای ساحل عاج حکایت پنالتی‌های از دست رفته بود تا این تیم پرستاره در حسرت دومین قهرمانی آفریقا باقی بماند. به‌جز 2 پنالتی که توره و ژروینیو در پایان از دست دادند، دروگبا هم در نیمه دوم یک ضربه پنالتی را از دست داد. کاپیتان ساحل عاج در ضربات پنالتی فینال جام ملت‌های 2006 هم ضربه‌اش را از دست داده بود تا مصر به قهرمانی برسد. البته در جریان بازی زامبیا پا به پای ساحل عاج پیش رفت و حتی در مقاطعی تیم برتر زمین بود.
خاطره تلخ لیبرویل
زامبیا قهرمانی‌اش را در حالی در ورزشگاه « امیتیه » لیبرویل تجربه کرد که از پایتخت گابن خاطره تلخی دارد. در سال1993 هواپیمای حامل بازیکنان تیم ملی زامبیا در این شهر سقوط کرد و 18 عضو آن کشته شدند. به همین دلیل اعضای تیم ملی زامبیا یک روز قبل از فینال به ساحل لیبرویل رفتند و به یاد کشته‌شدگان 19سال قبل تیم شاخه‌های گل را به دریا که هواپیما در آنجا سقوط کرده بود سپردند.
هروه رنار، سرمربی زامبیا پس از قهرمانی تیمش گفت:« ما می‌خواستیم این شب را با افتخار به پایان برسانیم. این قهرمانی دست تقدیر بود و در آسمان‌ها نوشته شده بود. نیروی خاصی همراه ما بود. فکر می‌کنم خدا هم به ما کمک کرد و به ما قدرت داد.» او در پایان بازی کالوشا بوالیا، رئیس فدراسیون زامبیا را در‌آغوش گرفت که تنها بازمانده آن سانحه به شمار می‌رود و اضافه کرد: «کالوشا یکی از بهترین بازیکنان زامبیا در قرن اخیر بود. او بعدا سرمربی تیم ملی شد و حالا رئیس فدراسیون است. او از سانحه جان سالم به در برد و من می‌خواهم این قهرمانی را به او تقدیم کنم. او وقتی به من فرصت مربیگری داد که کسی مرا نمی‌شناخت.»
رنار نقش بزرگی در قهرمانی زامبیا داشت و توانست با این تیم بی‌ستاره مدعیانی مثل سنگال، غنا و ساحل عاج را کنار بزند. این مربی جوان فرانسوی حالا می‌تواند لقب جادوگر سفید را که پیش از او برونو متسو بابت موفقیت‌هایش در تیم ملی سنگال به دست آورده بود، از آن خود کند. همچنین کریس کاتونگو، کاپیتان زامبیا که درخشش زیادی در این مسابقات داشت به‌عنوان بهترین بازیکن انتخاب شد.
در سوی مقابل برخی از ستاره‌های ساحل عاج در حد انتظار نبودند. یکی از آنها یحیی توره، هافبک منچسترسیتی بود که در بازی فینال هم مثل نیمه نهایی تعویض شد. فرانسوا زاهوی، سرمربی ساحل عاج در پایان بازی درباره دلایل شکست تیمش گفت:« ما شروع خوبی نداشتیم ولی فرصت‌هایی به دست آوردیم که به ما اجازه می‌داد کار را تمام کنیم، مثل ضربه پنالتی. بعد از آن زامبیا باور کرد که می‌تواند به پیروزی برسد. البته ما انتظار یک بازی سخت را داشتیم.» او درباره عملکرد کلی تیمش در این مسابقات اضافه کرد: «وقتی شما در تورنمنتی گل نمی‌خورید و 9 گل می‌زنید، چنین پایانی ناراحت‌کننده است. ما جام را در دست مان داشتیم.»