البته ممکن است کسی بگوید با این‌همه هواپیما، جت، هلیکوپتر و اختراعات پرندهای که در دنیا وجود دارد، ساخت رباتی که پرواز میکند، اختراع شگفت‌انگیزی نیست؛ اما چیزی که ربات‌های پرنده را از اختراع‌های دیگر متمایز میکند، حساسیت بالا، تواناییهای حرکتی و هماهنگی بالایشان با یکدیگر است.
شاید اول به‌نظر برسد که هواپیماهای بدون خلبان را هم می‌توان به‌عنوان ربات‌های پرنده شناخت. در حالی‌که این هواپیماها را معمولاً باید از راه دور کنترل کرد، ربات‌هایی که از آن‌ها حرف می‌زنیم این‌طور نیستند.
به‌تازگی این ربات‌های پرنده توانستند در یک نمایش موفقیتآمیز، برجی شش متری بسازند. در این برنامه که در «اورلئان» فرانسه برپا شد، چهار ربات پرنده توانستند بیش از 1500 آجر سبک (از جنس پلی‌استرین یا یونولیت) را روی هم سوار کنند و بنایی به نام «دهکده‌ی عمودی» بسازند.
این رباتها به‌طور خودکار فعالیت میکردند، یعنی کسی از راه دور هدایتشان نمیکرد و کنترل از راه دور نداشتند که بگوید الان کدام ربات حرکت کند و به کدام سمت برود. البته محیط اطرافشان بهگونهای بود که در تعیین حرکت به آن‌ها کمک میکرد. مثلاً سقف این محیط از مادهای ساخته شده بود که حرکتشان را ضبط میکرد و کامپیوتری نیز در آن‌جا وجود داشت که مسیر حرکتشان را بررسی کرده و آن‌ها را به سمت مناسب هدایت میکرد.
نرمافزارهای نصب‌شده روی ربات‌های پرنده، دادهها را دریافت و از آن‌ها به گونهای استفاده میکرد که به ربات دیگری برخورد نکنند و بدانند آخرین آجر کجا گذاشته شده و آن‌ها باید ساخت بنا را چگونه پیش ببرند.
در واقع این رباتها به‌کمک تجهیزاتی که در اطرافشان وجود داشت، بدون دخالت انسان توانستند با همکاری هم این مأموریت را با موفقیت پشت سر بگذارند.