قصه‌های من و سرطان

او درباره انعکاس بیماری‌اش که در ادامه توجه مردم و مسئولان را به دنبال داشت می‌گوید: در زمانی که در دوره درمان خارج از ایران به‌سرمی‌بردم پیگیر اخبار داخل ایران از طریق اینترنت بودم و خبرها را می‌خواندم. ظاهرا قرار است که زیر نظر عباس عظیمی، مشاور حمید شاه‌آبادی، دفتری برای حمایت از هنرمندانی که در بستر بیماری هستند درست شود و این موضوع خیلی خوشحال‌کننده است و انعکاس بیماری من باعث شد که این اتفاق شکل بگیرد و توجه‌ها به سمت هنرمندانی برود که وقتی با بیماری دشواری مواجه می‌شوند از هیچ جایی حمایت نمی‌شوند.

این بازیگر تئاتر به دورانی اشاره می‌کند که هنوز حمایت‌ها شروع نشده بود، خصوصا که بیمه هم درکارنبود؛ وی می‌گوید: وقتی بیمار شده بودم قبل از اینکه آقای شاه‌آبادی به دیدن من بیایند به خیلی جاها رفتم و حمایت نشدم چرا که بیمه نبودم.

شرایطی باید پیش بیاید که هنرمندان بتوانند به راحتی بیمه شوند مخصوصا جوان‌تر‌ها که در این عرصه فعالیت می‌کنند باید بتوانند بدون قوانین دست‌و‌پاگیر به‌راحتی بیمه شوند. این خودش در واقع نوعی حمایت و پیشگیری است. نمی‌دانم به جز من یا همزمان با من به هنرمندان بیمار دیگری کمک شده یا نه ولی می‌دانم هنرمندانی هم اکنون در بستر بیماری هستند. دوست دارم در این زمینه کاری انجام بدهم. می‌خواهم با عباس عظیمی صحبت کنم و اگر کاری می‌توانم در این زمینه انجام دهم می‌خواهم به‌عنوان کسی که حمایت شد و تاحدی هم درمان شد دین خودم را ادعا کنم.

او با اشاره به کمک اهالی موسیقی به او به همدلی هنرمندان اشاره می‌کند: رشته‌ام تئاتر است ولی بیشترین هنرمندانی که به من کمک کردند از اهالی موسیقی بودند. این توجه برایم خوشحال‌کننده بود و از طرفی نشان می‌داد که خود هنرمندان برای کمک به یکدیگر راغب هستند اما مکان یا سازمانی نیست که بشود در این مواقع به آن مراجعه کرد تا این کار عملی بشود. آدم‌ها و هنرمندان شریفی داریم که می‌خواهند به یکدیگر کمک کنند به همین دلیل دفتری باید باشد که با هنرمندان در این زمینه رابطه داشته باشد و همه بتوانند به آن مراجعه کنند.

او به اکسپوی عکس تئاتر اشاره می‌کند؛ نمایشگاهی که زیرنظر مجید سرسنگی برگزار شد که شامل عکس‌های کارهای این بازیگر تئاتر بود: خیلی از عکس‌های من در آنجا استقبال شد. در همان اکسپو، معاونت هنری وزارت ارشاد اسلامی یکی از آنها را به قیمت 80میلیون تومان خریداری کرد؛ ما در موارد دیگر هم می‌توانیم از همین شیوه استفاده کنیم یا مثلا حرکت‌های خوب دیگری هم بود که آدم‌هایی مثل آقای مظاهری که شاعر هستند و بیشترین کمک را به من کردند.

همینطور که اشاره کردم هم مردم و هم هنرمندان تمایل دارند که در این زمینه مشارکت و کمک کنند و این سازماندهی خاصی می‌خواهد که من پیشنهادم فراهم کردن زمینه استقرار دفتری برای این موضوع است. با وجود کمک هنرمندان او نقش مسئولان در این امر را نادیده نمی‌گیرد: هم‌اکنون تعدادی از هنرمندان با بیماری دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند. هزینه‌های درمان بیماری نباید دغدغه این بندگان خدا که سال‌هاست به فرهنگ و هنر این مرز و بوم خدمت کرده‌اند مثل «محمد علی کشاورز»، « محمود استاد محمد»، «حسین محب‌اهری» و دیگران باشد. آنها باید با خیال راحت استراحت کنند و به هیچ چیزی جز خوب شدن فکر نکنند. اول از همه به‌نظرم وظیفه مسئولان به حمایت‌های آنان از هنرمندان برمی‌گردد.

مجید بهرامی که برای ادامه درمان باید 2ماه دیگر به آلمان برود، در این مدت هم تحت نظر دکترهای ایرانی و آلمانی است. آخرین تئاتری که او در آن نقشی داشت «عجایب المخلوقات» بود که در جشنواره بیست‌ونهم تئاتر فجر ‌روی صحنه رفت و در اجرای‌های عمومی به خاطر بیماری از ادامه اجرا بازماند: بیماری من مصادف شد با اجرای عمومی تئاتر «عجایب المخلوقات» به کارگردانی رضا ثروتی. پس از 15اجرا همه اعضا تصمیم گرفتند کار را متوقف کنند. دوست دارم که کار را با بچه‌ها دوباره ادامه دهم ولی هنوز آماده نیستم.

او این روزها در حال استراحت است: زمانی که به من کار پیشنهاد می‌شود می‌گویم در حال استراحت هستم. فعلا می‌خواهم کتابی که نوشته‌ام را چاپ کنم؛ کتابی که در مورد بیماری‌ام و به همراه تصویر‌سازی‌ است، احتمالا اسمش را هم «قصه‌های من و سرطان» می‌گذارم. با چند انتشارات هم صحبت کرده‌ام ولی این اسم هنوز قطعی نشده است. این بازیگر جوان امیدوار است این حرف‌ها بتواند توجه‌ها را به سمت دیگر هنرمندانی که نیاز به حمایت دارند جلب کند تا آنها دغدغه‌ای به جز تولید آثار هنری نداشته باشند.