درحالیکه تقریباً هیچک از خبرگزاریهای ایرانی تا ساعتهای پایانی یکشنبه توجهی به این سوژه نشان ندادند، خبرگزاریهای خارجی، به نقل خبری از قول محسن بهرامی رئیس پژوهشگاه هوا فضا پرداختند که در آن به پرتاب موفق یک راکت فضایی که محصول همکاری وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح است و موادی را جهت تحقیقات علمیحمل میکند، اشاره شده بود.
جزئیات دیگری از این موفقیت منتشر نشد، اما کارشناسان خارجی فناوری بالستیک مورد استفاده در این طرح را محصول توسعه فناوری بهکار رفته در موشکهای دوربرد شهاب 3 دانستند.
در همینحال، علی اکبر گلرو معاون اجرایی پژوهشگاه هوا و فضای ایران در گفتوگو با یکی از خبرگزاریها، با بیان اینکه پرتاب این راکت فقط جنبه آموزشی، علمیو تحقیقاتی دارد و جزئی از فعالیتهای جاری پژوهشگاه هوا فضاست، خاطر نشان کرد: این راکت در مدار قرار نمیگیرد و بعد از پرتاب با چتر نجات به زمین بر میگردد.
وی اضافه کرد: هدف از پرتاب این راکت که تا ارتفاع حداکثر 150 کیلومتری جو بالا میرود، کمک به توسعه دانش و تحقیقات برای دانشجویان دانشگاهها و پژوهشگاههاست.
گلرو گفت: برخی خبرگزاریها به نقل از وی اعلام کردهاند که موشکی به صورت آزمایشی به فضا پرتاب شده که این موضوع کذب است و آنچه رئیس پژوهشگاه هوافضا اعلام کرده، خبر پرتاب همین راکت کاوشی (sounding rockets)است.
این درحالیاست که بهرامی، رئیس پژوهشگاه هوا فضا، روز شنبه در مراسم افتتاحیه ششمین کنفرانس انجمن هوا فضا اعلام کرده بود که محموله این راکت در پی توافق بین دو وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح و وزارت علوم، تحقیقات و فناوری درقالب طراحی فراسازمانی با کارفرمایی مؤسسه آموزشی و تحقیقاتی صنایع دفاعی طراحی و ساخته شده و با راکت پژوهشکده جهاد مهندسی پرتاب شده است.
گفتنی است راکتهای فضایی با استفاده از یک موتور پرقدرت و از طریق تزریق اکسیژن میتوانند به فضای بالای جو بروند و ماموریتهایی از قبیل حمل ماهوارهها و قرار دادن آنها در مدار، مقابله با تهدیدات ماهوارهای و یا انجام بسیاری از پروژههای تحقیقاتی هوایی و فضایی را انجام دهند.
آنچه دیروز حساسیت رسانههای خارجی را برانگیخته بود، دستیابی ایران به فناوری ساخت موشکهایی برای عبور از جو بود که البته به گفته معاون پژوهشگاه هوا و فضای ایران، راکت تحقیقاتی ایران تا ارتفاع حداکثر 150 کیلومتری جو بالا میرود.