این چهره ماندگار علمی کشور در گفتوگویی به ایجاد مسیلها و کانالهای مدیریت آب در مناطق مختلف تهران برای هدایت سیلابهای احتمالی و زهکشی آبهای سطحی از سوی شهرداری تهران اشاره کرد و نیمهکاره رها کردن طرحهای آبخیزداری در بالا دست و نبود سازمانهای هشداردهنده در حوزه هواشناسی را مورد پرسش قرار داد.
پروفسور کردوانی با تاکید بر اینکه تهران همیشه در معرض سیلابهای مخرب بوده تلاشهای شبانه روزی شهرداری تهران را مورد تقدیر قرار داد و گفت: من 81 سال سن دارم و در این سالها بارها با چشم خودم سیلابهایی را در تهران دیدهام که نشاندهنده وضعیت طبیعی تهران است و علت آن نیز تخریب سرزمین و نبود مدیریت منابع حیاتی و نداشتن برنامه هدف برای جلوگیری از مخاطرات بلایای طبیعی از سوی دولت است.
پدر علم کویر شناسی ایران در ادامه تصریح کرد: من بارها شاهد وقوع سیلاب بودهام. سیل چند سال پیش تهران در میدان تجریش باعث کشته شدن تعداد زیادی از مردم شد و خسارات زیادی را بهبار آورد. آیا شهرداری تهران باعث بروز این سیلابها میشود. بیشک جواب منفی است، چرا که دستکاری در طبیعت بالادست و رها کردن طبیعت به حال خود عامل بروز سیلاب و خسارات ناشی از آن است.
استاد برجسته محیطزیست با اشاره به بیتوجهی دستگاههای دولتی گفت: بیشک شهرداری تهران نمیتواند تگرگی که با قدرت بالا و در حجم بسیار وسیع باریده و مثل گلولای جلوی همه مسیلها را بسته و در عرض کمتر از یک ساعت باعث آبگرفتگی شدید شده را مهار کند و بگوید نباید تگرگ ببارد بلکه اتفاقا مسئله اینجاست که تهران در بالادست از پوشش گیاهی تهی شده است و درختی در اطراف تهران و در بالا دست کاشته نشده است.
بعد از آن باید به رها کردن طرحهای آبخیزداری و پر شدن آبخیزها از رسوبات توجه کرد که از وظایف دستگاههای دولتی بوده که طی این سالها همه این کارها را رها کردهاند. چهره ماندگار علمی کشور در ادامه اظهار داشت: اساسا طبیعت تهران به حال خود رها شده و هر روز شاهد تخریب گسترده خاک و آب تهران هستیم. در اطراف خانه من سمت میدان زعفرانیه قدیمها جایی برای زندگی کردن نبود. به این خاطر که پر بود از لجن و موش و در خطر سیلاب نیز بود. ولی شهرداری تهران با کانالکشی و تر و تمیز کردن این منطقه سبب رونق گرفتن این محدوده شد و الان مردم راحت قدم میزنند و میتوانند زندگی کنند.
اما شهرداری مسئولیتی در قبال آبخیزهای بالا دست تهران و خارج از شهر ندارد. شهرداری نباید در این حادثه مقصر شناخته شود بلکه باید طبیعت را درک کرد و شانه از مسئولیت خالی نکرد.پدر علم کویر شناسی ایران با اشاره به دلایل وقوع سیلابها در شهرهای بزرگ کشور افزود: چند دلیل وجود دارد. یکی از این دلایل بارشهای تند و درشت است. دیگری شیب کوهها در مقابل شکل بارشهاست و دیگری خشکی کوهها و فقیر بودن پوشش گیاهی.
وی همچنین گفت: شهرداری تهران در ارتفاعات 1800 متر اجازه ساخت و ساز نمیدهد و شهر در محدودهای متوقف شده است ولی دخالت در طبیعت اطراف تهران که خارج از محدوده مدیریت شهری است این شهر را مستعد وضعیت بحرانی کرده است. تغییر مسیر مسیلها قطعا خارج از مسئولیت شهرداری است ولی این تغییرات باعث وارد آمدن فشار به سامانه مدیریت شهری شده است.
به گفته وی، با تغییراتی که طبیعت در بالا دست شهر تهران داشته و کاملا به حال خود رها شده، آب با شدت بیشتر و بهشکل غیرقابل کنترل جاری شده است. درحالیکه شهرداری تهران پیشتر پیشبینی کرده که ارتفاع مسیلها و کانالهای آب بلند باشد اما این برای حالت طبیعی است و باید پذیرفت نبود مدیریت در طبیعت اطراف تهران و همینطور نبود سامانه هشداردهنده هواشناسی کار را به جایی میرساند که کانالها نیز نمیتوانند بهخوبی از شهر محافظت کنند.
پروفسور کردوانی در ادامه اظهار داشت: من میتوانم به راحتی بگویم که مقصر این اتفاق شهرداری تهران نیست. اگر شهرداری بهطور سریع برای بیرون کشیدن آب از درون مترو اقدام نمیکرد یا دیر اقدام میکرد باید نقد میشد. این حوادث طبیعی ناشی از نوعی عملیات غیرطبیعی است که توضیح دادهام اما میخواهم به نوعی فعالیت درازمدت اشاره کنم که اتفاقا باید مثل خدمات پس از فروش به آن توجه شود ولی واقعا توجهی نشده است و آن هم سدبندها و طرحهای آبخیزداری و پوشش گیاهی تهران است. اینها اگر قبلا ساخته شده حالا رها شدهاند.
وی همچنین یادآور شد: سیل خارج از محدوده شهری و در مناطق بالا، چنان درههایی درست کرده که نشاندهنده بیخیالی مسئولان دولتی است. البته من بیتوجهی به اعتبارات حوزه منابع طبیعی را علل بروز چنین بیبرنامگی و بروز خطرات میدانم.
کردوانی با اشاره به آینده پیش روی تهران گفت: باید در ارتفاعات تهران جنگلکاری صورت گیرد چرا که بارش باران بالای 700 میلیمتر است ولی این درختکاری نیاز به مراقبت دارد. اکنون تمامی آنچه در گذشته کاشته شده تخریب شده است.
وی همچنین به توسعه فضای سبز شهر تهران اشاره کرد و افزود: در محدوده شهری بهرغم همه مشکلات برای آبرسانی پوشش خوبی در حال تجربه شدن است ولی در اطراف با مشکل مواجه هستیم. مدیران دولتی به جای چنین جدالی باید از تخریب خاک تهران جلوگیری کنند چرا که آستانه فرسایش خاک تهران به کمترین توان رسیده است.
جنگلکاری مادر رودخانههاست. اگر جنگل کاشته شود بارشهای شدید هم نمیتواند خاک را تخریب کند و سبب سیلاب و مشکلات اینچنینی شود. آب آرامآرام به درون زمین نفوذ میکند و سفرهها را پر میکند ولی وقتی اینطور نیست باید منتظر سیلابهای اینچنینی باشیم و هر چه هم شهرداری تلاش کند و زحمت بکشد باز بخشی از اماکن شهری آسیب میبیند چون تهران حریم حفاظتی ندارد.