فیلم او نوعی از کمدی است که کم‌تر در سینمای ایران دیده می‌شود و همین موضوع، این فیلم را خاص کرده است. به بهانه‌ی اکران فیلم «چک»، گپی کوتاه با کاظم راست‌گفتار می‌زنیم تا ببینیم از نگاه خود کارگردان، حال و هوای فیلم تازه‌اش چگونه است.
- فرم فیلم «چک» با فیلم‌هاى دیگرتان متفاوت است. این تفاوت نشانه‌ى تغییر دیدگاه شما نسبت به سینماست؟
چک، تفاوت چندانی با بقیه‌ی فیلم‌هایم ندارد؛ فقط فکر کردم یک مقدار ساده‌تر حرفم را بزنم تا حرفی که می‌خواهم بزنم بهتر منتقل شود. گاهی حرف‌های کوچک را در بسته‌بندی زیبا عرضه می‌کنند که ارزشی ندارد. اما موضوع و حرف فیلم چک این‌قدر خوب هست که نیازی به رنگ و لعاب ندارد.
-
چه شد که بعد از «زنان ونوسى، مردان مریخى»، تصمیم گرفتید «چک» را بسازید؟
من همیشه می‌خواستم فیلم «چک» را بسازم. اما سینما با سرمایه سر و کار دارد و سرمایه هم یا از طرف دولت تأمین می‌شود یا از طرف بخش خصوصی، که راضی نگه داشتن این دو بخش هم، کار مشکلی است و سختی‌های خودش را دارد. در نهایت من دل به دریا زدم و فیلم «چک» را با سرمایه‌ی خودم ساختم؛ چون هیچ‌کس حاضر نبود روی این فیلم سرمایه‌گذاری کند!
-
بازیگرهای فیلم را چه‌طور انتخاب کردید؟
بازیگرها را بر اساس متن انتخاب کردیم. در واقع متن ایجاب می‌کرد که چه بازیگری را انتخاب کنیم. من سعی کردم از بازیگرهای مختلفی استفاده کنم. مثلاً همایون ارشادی را که در فیلم‌های روشنفکری بازی می‌کند و حتی با بازی در چند فیلم بین‌المللی، یک بازیگر جهانی شده، در کنار علی کاظمی، بازیگر نقش «بگوری برره» قرار دادم.
-
فکر مى‌کنید این پایان مناسب فیلم چک بود؟ اگر آن چک نقد می‌شد، چه اتفاقی می‌افتاد؟
به نظرم پایان هر فیلم را خود آن فیلم رقم می‌زند. فیلم مثل یک بچه است که می‌شود با آن، دو برخورد داشت: یا آن‌طور که خودمان فکر می‌کنیم با او رفتار کنیم یا بچه را آزاد بگذاریم که خودش تصمیم بگیرد. به نظرم شیوه‌ی دوم بهتر است. فیلم باید خودش انتخاب کند که چه می‌خواهد بشود. حالا فرض کنید که این شخصیت‌ها بتوانند 40میلیون تومان را هم بگیرند، چه فایده‌ای دارد؟ این شخصیت‌ها متوجه می‌شوند که پول، مسئله‌ی اصلی نیست و باید از در کنار هم بودن لذت ببرند و به هم کمک کنند.
-
فکر می‌کنید فیلم شما بتواند نوجوان‌ها را به سینما بکشاند؟
بله! اصلاً فیلم، فیلم نوجوان‌هاست! ما سعی کردیم فیلم شریفی بسازیم و در فیلم، بازیگر نوجوان هم داریم و اصلاً بخشی از فیلم را از دید این شخصیت می‌بینیم. این فیلم سعی می‌کند به مخاطبانش بگوید که آزاد اندیش باشند، به عقاید دیگران احترام بگذارند و ضمن احترام به دیگران، خودشان هم صاحب هویت باشند.