هنگامی که سوخت ستاره‌ها به پایان می‌رسد، حالتی ناپایدار پیدا می‌کنند. هر چند هزار سال در ستاره "یو کم" لایه‌ای از گاز هلیوم در اطراف هسته ستاره به هم می‌پیوندد، و به صورت غلافی تقریبا کروی از ستاره به بیرون فرستاده می‌شود.گاز بیرون‌رانده شده در آخرین فوران این ستاره در این تصویر به صورت حباب محوی از گاز در پیرامون ستاره دیده می‌شود.
ستاره "یو کم"نمونه‌ای از ستاره‌های کربنی است؛ اتمسفر این نوع نادر ستاره‌ها بیش از اکسیژن حاوی کربن است. به خاطر جاذبه سطحی پایین ستاره معمولا به طور معمول تا نیمی از توده یک ستاره کرنبی ممکن است در نتیجه بادهای قدرتمند ستارهای از دست برود.
ستاره "یو کم" که در صورت فلکی "زرافه"، نزدیک به قطب شمال سماوی قرار دارد، بسیار کوچکتر از آن است که در این تصویر تلسکوپ هابل به نظر می‌رسد.
در حقیقت، اگر اندازه واقعی ستاره ملاک باشد، این ستاره را درون یک پیکسل منفرد در مرکز این تصویر جای خواهد گرفت. اما درخشندگی آن در حدی هست که گیرنده‌های دوربین اشباع شود و ستاره بسیار بزرگتر از حدی به نظر رسد که واقعا هست.
این غلاف گاز که هم بزرگتر و هم محوتر از ستاره پدری‌اش است، در تصویر هابل به صورت جزئیات درهم‌بافته‌ای دیده می‌شود. این پدیده اغلب کاملا نامنظم و ناپایدار است، اما غلاف گازی که از ستاره "یو کم" تقریبا به طور کامل کروی است.
LiveScience