این هویت بیشتر از طریق سمبل‌ها و نشانه‌های خاص از قبیل ساختمان‌های مشهور و شبیه آن، ایجاد می‌شود. در کنار آن ، نشانه‌های دیگری هم به‌منظور جلب بیشتر گردشگران در شهرهای مختلف جهان مورد استفاده قرار می‌گیرد. به‌عنوان نمونه در شهر لندن سال‌های سال است که سیستم حمل‌ونقل عمومی آن ترکیب سنتی خود را حفظ کرده و همین امر باعث شده تا گردشگران زیادی تنها با هدف سوار شدن بر تاکسی‌های مشکی‌رنگ معروف یا اتوبوس‌های دوطبقه قرمزرنگ، به این شهر سفر کنند و همچنین تاکسی‌های زرد رنگ که هویت خاصی به شهر نیویورک داده است.
کشورما نیز تا چندی پیش از همین جذابیت خاص برخوردار بود و هر کدام از شهرهای بزرگ کشور از طریق تاکسی‌های رنگ‌آمیزی‌شده خاص خود قابل تمایز بودند؛ تاکسی‌های سفید و زرد برای شهر مشهد، سبز و سفید برای شیراز، آبی و سفید برای اصفهان و نارنجی برای تهران و بسیاری دیگر از شهرها. این روزها اما براساس سیاستی که منشأ آن حداقل برای عموم مشخص نیست، تمام تاکسی‌های کشور به رنگ زرد با حاشیه‌های شطرنجی مشکی درآمده‌اند.
امروزه وقتی به شهر زیبای اصفهان سفر می‌کنیم دیگر آن تاکسی‌های زیبای آبی رنگ با درهایی به رنگ سفید را نمی‌بینیم یا در سفر به شهر منحصر به فرد شیراز در‌می‌یابیم تاکسی‌های سبز و سفید رنگ، شامل معدود تاکسی‌های فرسوده هستند که به مرور جای خود را به همان تاکسی‌های زرد‌رنگ خواهند داد.
بدون شک، نشانه‌سازی در محیط‌های شهری ازجمله در رنگ‌آمیزی بدنه تاکسی‌ها و اتوبوس‌های شهری یا حتی جداول کنار خیابان، نقش مؤثری در شکل‌گیری هویت هر شهر دارد. هویت شهری نه‌تنها به جذب گردشگر کمک می‌کند که به اعتقاد جامعه‌شناسان در تحکیم روابط مردم آن شهر نیز مؤثر است و به هدایت رفتارهای جمعی آنان کمک کند.