این عکس در محوطه باستانی تیمره در استان مرکزی با نمایی از سنگ نگاره های تاریخی و ستاره های آسمان گرفته شده است.
به گزارش CHN منطقه تیمره در نزدیکی شهرستان خمین یکی از غنی‌ترین نقاط ایران به لحاظ تعداد و نوع سنگ نگاره‌های کشف شده‌است. بر اساس اطلاعاتی که در کتاب سنگ‌نگاره‌های ایران منتشر شده است در این منطقه بالغ بر 21 هزار قطعه سنگ نگاره وجود دارد که حاوی طرح‌های متنوع و بی‌مانندی است.
عکسی که در روز 12 جولای از سوی وب سایت ناسا به عنوان تصویر روز ستاره شناسی انتخاب شده توسط بابک امین تفرشی عکاس ایرانی در تیمره گرفته شده است. از امین تفرشی تا کنون چندین عکس در مجله نشنال جئوگرافیک نیز چاپ شده است، این عکاس ایرانی همچنین در سال 2009 موفق به کسب جایزه عکاسی علمی بنیاد لنارت نیلسون شد.
- عکسی از تیمره که روز 12 جولای به عنوان عکس روز ناسا انتخاب شد
امین تفرشی در رابطه با انتشار عکس خود در وب سایت ناسا اینگونه نوشته است: سنگ‌نگاره‌ها اسرار سربه‌مهر گذشته‌اند، داستانهایی به روایت هنرمندان پیش از تاریخ، حک شده روی سنگها، که با آغاز دوران نوسنگی شروع می‌شوند، با زندگی در دشت‌ها به جای غارنشینی. این تصویر در دره تیمره، ایران، تازه‌ترین عکس من در سایت تصویر روز نجوم ناساست.
در این تابلو هنرمند صحنه‌ای را نشان داده از گرگ، پلنگ، قوچ و اسب‌سواری که از دور می‌آید، جالب اینکه بارش برف هم بالای سر پلنگها نشان داده شده. هنرمند این تمدن کهن سعی کرده فاصله‌ها و عمق تصویر را هم نشان دهد، نقشهای کوچکـتر در واقع حیوانات دورتر در این صحنه‌آند. این سنگها میراث بی‌نظیری از زندگی نیاکان ما در هزاران سال پیش است، هزاره‌ها پیش از کوروش، قرنها پیش از تمدن سومر و ایلام."
در وب سایت ناسا نیز در رابطه با این عکس از سنگ نگاره های تیمره اینگونه توضیح داده شده است: "این آثار حک شده بر سنگ، مربوط به دوران پیش از تاریخ واقع در دره سیمره درکوهستان های زاگرس در مرکز ایران است. این آثار احتمالا حاکی از داستانی درباره شکار حیوانات در منطقه خاورمیانه در حدود 6000 سال پیش است. در این تصویر رد ستارگان درآسمان شب، با استفاده از تکنیک های نوردهی طولانی مدت توسط دوربین های مدرن دیجیتال دنبال شده است. "
ناسا در ادامه در این باره توضیح داده است: این تصویر نشان می‌دهد که مرکز مسیر قوسی شکل ستاره‌ها که همان قطب سماوی در نیمکره شمالی زمین از محور زمین به سمت فضا محسوب می‌شوند، وقتی که ستاره شمال در نزدیک ترین موقعیت خودش به قطب سماوی نیمکره شمالی قرار می گیرد مسیر یا ردی که از خود به جا می گذارد کوتاه تر درخشان تر و ریشه مانند است. اما براساس این سنگ نبشته ها ستاره شمال یک قوس طولانی تر برجای گذاشته است. از آنجا که محور گردش وضعی زمین به صورت آوانگی در حال حرکت است، پس می توان گفت 6000 سال پیش قطب سماوی به مرز بین صورت های فلکی اژدها و دب اکبر نزدیک تر بوده است . این در حدود 30 درجه ازموقعیت کنونی آن تفاوت دارد.