کشور سازنده در ادامه به توسعه این سری از سلاح‌ها پرداخته و در نتیجه نمونه های موفقی چون آر-پی-جی-29 ساخته شده است.
آر-پی-جی-29 در رده سلاح های نیمه سنگین دوش پرتاب است که برای مقاصد ضد زره در برد کوتاه توسعه یافته است. این سلاح در سال 1989 وارد خدمت شده است.
آر-پی-جی-29 بر خلاف برخی از تسلیحات روسیه مربوط به اواخر جنگ سرد است و هنوز فرصت حضور در جنگی را نیافته است.
شکل کلی این اسلحه، یک استوانه تو خالی بوده و ترکیبی مانند راکت اندازه‌های بازوکا را به یاد می‌آورد.
عمل گلوله‌گذاری در آن از انتهای سلاح انجام شده و کالیبر(قطر داخلی لوله یا قطر خارجی پرتابه) آن 105 میلیمتر بوده و در منابع خارجی دو نوع گلوله دو مرحله‌ای و ترموباریک برای آن ذکر شده است.
سرعت خروج گلوله از سلاح 280 متر بر ثانیه و برد مؤثر آن 500 متر است. نوع نفوذگر پرتابه‌های این سلاح قابلیت نفوذ تا عمق 750 میلیمتر در زره‌های تقویت شده تانک(جدا از مراحل واکنشی)، 1500 میلیمتر در بتن و تا 3700 میلیمتر در سنگرها و استحکامات خاکی را دارد.
این گلوله‌ها دارای 8 پره پایدار کننده هستند و عمده انرژی پیشران قبل از خرج گلوله از لوله به آن داده می‌شود برخلاف برخی سلاح‌های دوش پرتاب که یک پیشران ضعیف اولیه، گلوله را از محل پرتاب دور کرده و سپس پیشران اصلی به کار می‌افتد.
سرجنگی ترموباریک این سلاح نیز کاربردهای ضد نفر داشته و برای انهدام تجمع نفرات دشمن در مکان‌های مورد نظر از جمله ساختمان‌ها و فضاهای بسته به‌کار می‌رود.
جرم خالی این سلاح 12.1 و در حالت پر شده با گلوله و آماده شلیک، 18.8 کیلوگرم است. در حالت رزمی این سلاح 1.85 متر طول داشته و برای حمل و نقل نیز طول آن تا 1 متر قابل کاهش است که از این نظر تنها 5 سانتیمتر کشیده تر از آر-پی-جی-7 شده و در جابجایی نیروهای نظامی مشکلی ایجاد نمی‌کند.
این سلاح از نشانه‌گیر ثابت روی خود، نشانه گیر اپتیکی و دوربین دید در شب نیز بهره می‌برد که کارایی آن را با افزایش دقت و همچنین قابلیت استفاده در نبردهای شبانه افزایش می‌دهد.
در مراحل آزمایشی آر-پی-جی-29 علیه تانک های تی-80 و تی-90 در حالیکه به زره واکنشی مجهز بودند(و خود این تانک‌ها نیز از زره مناسبی برخوردارند) استفاده شده و موفق به انهدام هر دوی این تانک‌ها شده است.
منبع مورد استفاده برای این مدخل