به گزارش پایگاه خبری حوزه هنری، کیومرث قورچیان هنرمند نقاش در ارتباط با ماه رمضان و رابطه هنرمند با این ماه گفت: ماه رمضان ماه نزول قرآن و رحمت است رحمتی که شامل همه چیز می شود، این ماه به هنرمند فرصت می‌دهد که به خودش، خالقش و هستی پیرامونش بپردازد.
وی افزود: به خاطر نوع نگاهی که به هنر و به رابطه با خدا بر مبنای الهام دارم، به طور اساسی هنر را بر پایه وحی می‌دانم و نقطه عطف رابطه با پروردگار همان وحی و الهام در تولید یک اثر هنری است، که از وجود خدا بر اثر جاری می‌شود.
این هنرمند در رابطه با لایه‌های درونی اثر و رابطه آن با ماه رمضان افزود: باطن انسان در رابطه با نزول در این ماه بر آثار هنری ظهور پیدا می‌کند و من اصرار دارم که که یک ریتم و آهنگ در جهان هستی است که نقاش هرگاه اثری تولید می‌کند، همرنگ و هماهنگ با جهان و خالق جهان است و این زمینه‌ساز دریافت رحمت و نذورات است.
وی با اشاره به سپیده سحرگاهی رمضان ادامه داد: هنرمند نمی‌تواند به سادگی از این جو و اتمسفر الهی غافل شود و این نزولات به حدی قوی هستند که در ناخودآگاه هنرمند ظهور می‌کنند و جاری می‌شوند.
قورچیان با اشاره به تلاوت قرآن و رابطه با هنرمند افزود: زمانی که به تلاوت یک قاری قرآن گوش می‌دهیم، این قرائت او تبدیل به رنگ و بافت اثر می‌شود و قابلیت این را دارد که تبدیل به تجسم عینی و خلق اثر تجسمی شود.
وی درباره با نقاشی‌های خود و رابطه با وحی و نزول الهی گفت: اثبات الوهیت خداوند به مدد و ترکیب مواد، حس های تجربی و مادیات و ترکیب آنها با معنویت حاصل تولید یک اثر شاخص دینی و معنوی می‌شود و به محض دست گرفتن قلم، ارتباطی پایا و بی‌نهایت معنوی حاصل می‌شود.
وی افزود: فارغ از درگیری با حاشیه‌های پوچ زندگی،ما باید به یک زایش درونی برسیم که آمیخته با ضربان قلب، دستان و ربانیت و معنویت است که به خلق اثر منجر می‌شود.
وی در رابطه با تاثیر این ماه بر خلق و خوی هنرمند افزود: تاثیرات این ماه باید در رفتار بیرونی فرد هنرمند تجلی کند و این تجلی باعث بروز یک اندیشه می‌شود؛ اندیشه‌ای که متصل به یک فضای روحانی است و من به عنوان هنرمند مکلف به ادای تکلیف خویش در رابطه با خلق اثر و خالق خود در یک جامعه هستم.
در ادامه قورچیان با تاکید بر تعریف روشن از رمضان افزود: فارغ از تعبیر و تفسیر علما و فلاسفه در تعریف رمضان، تعریف ما باید هنرمندانه باشد.
این ماه بیهوده ماه نزول قرآن نامیده نشده است. در این ماه تبادل انرژی میان خالق و مخلق بسیار گسترده است.
هنرمند باید صادقانه و حقیقی الوهیت و معنویت را در خود و آثارش متجلی کند، نه اینکه با تظاهر و ریا به این امر آسمانی بپردازد.
قورچیان در ادامه با تبیین نقش نهادهای مدیریت فرهنگی - دینی گفت: تمام نهادهای فرهنگی که داعیه مدیریت و مهندسی، رحمانی - هنری دارند، باید با تکیه بر مامن و ماخذ الهی، اقدام به مدیریت فرهنگی کنند.
چرا که مهم ترین نقش و وظیفه یک نهادمدیریتی، خارج کردن هنرمند از حالت عبادت شخصی و انفعالی به یک هنرمند فعال و تاثیرگذار بر جامعه است.
این هنرمند تاکید کرد: هنرمند متعهدی که با سجایای اخلاقی و معنویات دینی همراه است، برای ارتباط با جامعه و ارائه اثرش نیاز به حمایت و پشتیبانی نهاد مدیریت فرهنگی - دینی دارد.
وی افزود: مسئولیت هنرمند و مدیریت فرهنگی دو شاخصه دارد، شاخصه اول عبادت شخصی و افزایش قدرت هنری است و شاخصه دوم مربط به مدیریت فرهنگی است که وظیفه دارد این عبادت هنری را به یک عبادت جمعی تبدیل کند و از این طریق به کل فضا انرژی پرتاب کند و از این طریق انرژی کسب کند.
قورچیان در پایان سخنانش گفت: مدیریت فرهنگی، رابط میان هنرمند و جامعه است و باید با استفاده از وسایل، امکانات و رسانه‌هایی که در اختیار دارد به توسعه هنر الهامی، دینی پرداخته و زمینه ساز ظهور آثار با کیفیت‌تری شود.