به گزارش همشهری‌آنلاین حسین علیشاپور در این باره گفت: آلبوم «من آن حکایت شیرین» به آهنگسازی «احسان عبایی» به عنوان دومین همکاری مشترک با ایشان تولید شده و قرار است به زودی از سوی مرکز موسیقی حوزه هنری در دسترس علاقه مندان قرار گیرد.
وی در عین حال افزود: البته با تغییر و تحولاتی که در مرکز موسیقی حوزه هنری در حال انجام است مشخص نیست که آیا انتشار آلبوم طبق روال انجام می شود یا به ورطه ی تاخیر خواهد افتاد.
علیشاپور خاطرنشان کرد: وجود کسانی چون رضا مهدوی در شرایط حاضر برای موسیقی غنیمت است و معلوم نیست چرا ایشان قصد ترک منصب مدیریت مرکز موسیقی حوزه هنری را دارد. اگرچه از قرائن بر می آید که وی را آزرده اند وگرنه با شناختی که از او دارم آن قدر دغدغه ی موسیقی دارد که با حداقل ها هم بماند و کار کند.
این آوازخوان در خصوص همکاری مشترک خود با علی قمصری گفت: جسارتی که در کارهای قمصری وجود دارد نقطه ی جاذب من برای این همکاری ها به شمار می آید ضمن آن که او علاوه بر جوانی صاحب تجارب خوبی هم هست و درک مشترک خوبی هم بین ما ایجاد شده که امیدوارم این مساله باعث ارائه کارهایی با فضاهای تازه تر شود.
وی افزود: خوشبختانه با وجود همه ی محدودیت های موجود نسل تازه ی موسیقی ایرانی، می بالد و خلق می کند و باعث خوشحالی من است که با این نسل همراهم و کارهای تازه ای مطابق با فضای موجود انجام می دهیم؛ تازه ترین اثری هم که با صدای بنده و آهنگ «میدیا فرج نژاد» به نام «طغیان» منتشر شده، نشان می دهد که نگرش های جسورانه و البته مبتنی با علم روز موسیقی تا چه اندازه به درک فضاهای تازه تر در موسیقی ایرانی منجر شده است .
علیشاپور در ادامه این گفت و گو ضمن ابراز تاسف از افزایش تنگ نظری ها در میان برخی اهالی موسیقی گفت: این رفتارها علاوه بر این که غیر فرهنگی ست و با ذات هنر در تضاد است، موجب صرف انرژی هایی می شود که می تواند در جهت افزایش قدرت خلاقه صرف شود. اما شاهدیم که برخی آقایان و خانم ها برای بالا بردن خود قصد پایین کشیدن یکی دیگر را دارند و این به نظر من مصداق بارز بی سوادی ست. این کار هنرمند است که عیارش را تعیین می کند نه ژست و ادا و اصولش. اگر کسی توانایی ندارد دلیل نمی شود که با رفتارهای خاص برای خودش توانایی بتراشد. توانایی با استعداد و ممارست به دست می آید نه با پروپاگاندهای آبکی!
وی در پایان صحبتهایش افزود: برخلاف همه ی دنیا این جا نه تنها شان هنر و هنرمند موسیقی را رعایت نمی کنند، بلکه به عناوین مختلف جلوی کارش را هم می گیرند و نمی دانند یا شاید هم می دانند که چگونه دارند تیشه به ریشه ی هویت خود می زنند. گویا نمی دانند که استادانی چون کلهر، علیزاده، شجریان و ناظری چه منظری برای ایران در دنیا خلق کرده و می کنند، به عنوان یک آوازخوان واقعا بر جهل آنان متاسفم.