گرچه این اصطلاح معمولا برای اشاره به استروئیدهای آنابولیک مورد استفاده قرار می‌گیرد. اما سازمان جهانی ضددوپینگ (WADA) این اصطلاح را به معنای گسترده‌تری به کار می‌برد.
این اصطلاح برای اشاره به این گروه‌های گوناگون دارویی به کار می‌رود:
1)داروهای افزاینده توده لخم بدنی: این داروها برای تقویت رشد عضلات و توده لخم بدنی به کار می‌روند، و گاهی میزان چربی بدن را هم کاهش می‌دهند. این گروه داروها شامل استروئیدهای آنابولیک، زنوآندروژن‌ها، آگونیست‌های گیرنده بتا- 2، تنظیم‌کننده‌های انتخابی گیرنده آندروژن(SARMs) ، هورمون‌های گوناگون انسانی و مهمتر از همه هورمون رشد انسانی، و مت‌آمفتامین است.
2) داروهای محرک: این داروها با افزایش تمرکز، انرژی و حالت تهاجمی ورزشکاران باعث تحریک بدن و ذهن آنان برای کارکرد در حد مطلوب است.
3) داروهای ضددرد: این داروها درد ورزشکاران را از برطرف می‌کند، و به این ترتیب آنان می‌تواند فراتر از حد معمول آستانه دردشان به رقابت و کارکردشان ادامه دهند. این داروها ممکن است از داروهای مسکن بدون نیاز به نسخه مانند ایپوبروفن(داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی) تا داروهای قوی ضددرد مخدر متفاوت باشند.
4) داروهای آرامبخش: این داروها گاهی بوسیله ورزشکاران در ورزش‌هایی مانند تیرانداز با تیر و کمان که نیاز به ثابت نگهداشتن دست‌ها و هدفگیری دقیق دارند، و نیز برای غلبه بر عصبی بودن یا تشویش بوسیله ورزشکاران به کار می‌روند. از نمونه‌های این داروها می‌توان به الکل، والیوم، پروپرانولول، و ماری‌جوانا اشاره کرد.
5) داروهای ادرارآور: این داروها آب بدن را دفع می‌کنند. این داروها اغلب بوسیله ورزشکارانی مانند کشتی‌گیران که نیاز به رسیدن به حد وزنی تعیین شده دارند، به کار می‌روند. بسیاری از داروهای محرک به طور ثانوی ادرارآور هم هستند.
6) داروهای پوشاننده: این داروها برای جلوگیری از کشف سایر گروه‌های دارویی در آزمایش دوپینگ به کار می‌روند. این داروها با همان سرعتی که روش‌های آزمایش پشرفت می‌کنند، تحول پیدا می‌کنند. نمونه مشهور در این مورد اپی‌تستوسترون است که اثر تقویت‌کننده کارکرد ندارد، اما در افرادی که تستوسترون مصرف کرده‌اند، نسبت تستوسترون/اپی‌تستوسترون (معیاری که در آزمایش دوپینگ استفاده می‌شود) را به حالت عادی بازمی‌گرداند، و در نتیجه مصرف تستوسترون بوسیله ورزشکار کشف نمی‌شود.