علیرضا حقی پس از پایان کارش در رقابت‌های دوچرخه سواری المپیک لندن در گفت و گو با خبرنگار اعزامی ایسنا به لندن اظهار کرد: عملکرد بدی نداشتم و با اینکه مسیر بسیار دشواری پیش رویم بود از زمانی که ثبت کردم راضی هستم. با توجه به فشار بادی که در مسیر وجود داشت فکر می کنم نتیجه ام قابل قبول است. از تمام توانم استفاده کردم و می خواستم نتیجه مناسب بگیرم. با توجه به اینکه با قهرمان المپیک در بخش استقامت نزدیک به دو دقیقه فاصله داشتم از عملکردم راضی هستم و فکر می کنم زمان مناسبی به ثبت رسانده ام.
وی در پاسخ به این سوال که آیا آسیب دیدگی ات در این نتیجه تاثیر نداشت؟ بیان کرد: خیر. همه چیز خوب بود. دوچرخه خوبی داشتم و شرایط بدنی خودم نیز مناسب بود. از نظر روحی نیز آماده بودم با بهترین رکاب زنان جهان رقابت کنم. واقعا سطح مسابقه بسیار بالا بود و همه ورزشکاران برای بهترین نتیجه مبارزه می کردند.
رکابزن المپیکی ایران با اشاره به رقابت های بخش جاده به ایسنا گفت: رقابت های تک مرحله به گونه ای است که با یک اتفاق همه چیز تمام می‌شود. در بخش جاده نیز یک تماشاگر وارد مسیر شد و یکی از رکابزن‌ها به او برخورد کرد و من هم نتوانستم خودم را کنترل کنم و به زمین خوردم. در آن لحظه نزدیک به 63 کیلومتر در ساعت سرعت داشتم و هر کاری کردم نتوانستم دوچرخه را نگه دارم. در این شرایط هم من و هم امیر زرگری از دیگر ورزشکاران فاصله گرفتیم و من هم نتوانستم فاصله را جبران کنم و با دستور داوران رقابت دیگر ادامه ندادم.
وی ادامه داد: البته شرایطی هم در رقابت اتفاق افتاد. تیم های اروپایی به این دلیل که در سطح اول جهان هستند هر کدام یک ماشین داشتند اما تیم‌های آسیایی و آفریقایی از یک ماشین به صورت اشتراکی استفاده می کردند. در همان اتفاق یکی از رکابزنان بزرگ اروپایی که به زمین خورد و از گروه اول فاصله گرفت به وسیله مکانیک تیمش که در ماشین بود به گروه اول رسانده شد اما ما به این دلیل که ماشین اختصاصی نداشتیم نتوانستیم از این کلک دوچرخه سواری استفاده کنیم.
حقی درباره انتقادهایی که از نتایج دوچرخه‌سواری در لندن می‌شود تصریح کرد: انتقاد ها منطقی نیست. قبل از المپیک هم نتایج مشخص بود. دوچرخه سواری ایران که نمی تواند مدال بگیرد و همین که نماینده هایش از خط رد شوند کار بزرگی است. در لندن هم اگر این اتفاق نمی افتاد امیر زرگری و مهدی سهرابی نتیجه خوبی بدست می‌آوردند. به نظر من اگر آن اتفاق نمی‌افتاد همه چیز عوض می‌شد.
وی در پاسخ به این سوال ایسنا که دلیل انتقادهای چند تن از رکابزنان که سابقه حضور در المپیک را دارند چیست؟ به ایسنا گفت: خود آنها در المپیک چه نتیجه ای گرفتند. رکابزنان ایران تنها در المپیک پکن توانستند از خط رد شوند اما من کسی را می شناسم که در المپیک 2000 سیدنی دوچرخه‌اش را به سنگ زد تا باد چرخش خالی شود و به مسابقه ادامه ندهد. ما هم چیزهای زیادی برای انتقاد داریم.