خیلی خوب است که آدم صبور باشد و سعی کند تا آن‌جا که ممکن است دوستی‌هایش را نگه دارد، اما گاهی آدم واقعاً به بن‌بست می‌رسد و بعد از کلی فکر و مشورت با دیگران می‌فهمد که ادامه‌دادن یک رابطه به صلاح نیست. چه‌قدر زمان لازم است تا آدم با این اتفاق تلخ کنار بیاید و این دوره را طی کند؟ به گفته‌ی «ریچل ساسمن»، نویسنده‌ی کتاب «قطع‌رابطه» زمان طبیعی این دوره، چیزی بین شش تا 18 ماه است.البته اگر بعد از این مدت، هم‌چنان دچار مشکل روحی و احساسی بودید، حتماً باید از یک کارشناس و متخصص کمک بگیرید. این جا شش پیشنهاد ساده ولی مهم ارایه می‌شود که در پشت‌سر گذاشتن این دوره‌ی سخت و حساس نقش مؤثری خواهد داشت.
1)
به خودت حال بده. ناخن‌هایت را مرتب کن و موهایت را شانه بزن. کلاس یوگا برو و مدتی طولانی پیاده‌روی کن. برای خودت از آن کیک‌های خوشمزه‌ای بخر که تویش پر شکلات است.
2)
هر کاری که برای تمام‌شدن این رابطه در ذهنت لازم است، بکن؛ حتی اگر شامل دور انداختن هدیه‌هایی باشد که «او» به تو داده. همه‌ی این‌جور چیزها را از جلوی چشمت دور کن. بعد از دو سال بهت گفته «من ازت خوشم نمی‌آد»؟ پس خوب کاری می‌کنی!
3)
تا وقتی‌که موفق به اجرای نکته‌ی شماره‌ی 2 یعنی دل‌کندن از رابطه نشده‌ای، از روبه‌رو شدن و دیدار با دوستت خودداری کن. بعدش می‌توانی با هر سر و شکلی و هرجا که دلت خواست حضور پیدا کنی.
4)
در این مرحله ممکن است برای شروع دوستی با شخصی جدید وسوسه شوی یا خودت را تحت‌فشار قرار دهی. پیشنهاد می‌کنم تا روزی که «تو» آماده شوی -و نه دیگران!- صبر کنی. قبل از هر چیز باید بتوانی دوباره خوشحال باشی، بعد دوباره می‌توانی به‌دنبال پیدا کردن یک دوست جدید و خوب باشی.
5)
تو چیزی به او بدهکار نیستی؛ بنابراین اگر با تو برخورد بدی کرده، می‌توانی ای‌میل‌هایی را که برایت می‌فرستد، نخوانده پاک کنی یا حتی اگر نمی‌خواهی دیگر چیزی از او به تو برسد، ای‌میلش را در لیست سیاه قرار دهی.
6)
خودت را جمع‌وجور کن! این‌قدر زانوی غم بغل نکن و حسرت گذشته را نخور. تکانی به خودت بده و شاد باش.