به گزارش رویترز این پژوهشگران با بررسی دادههای مربوط به بیش از 60 هزار جراحی در آمریکا در فاصله سالهای 2005 تا 2007 دریافتند که هنگامی که دستیار آموزش هم در جراحی دخیل است، میزان عوارض وخیمی مانند خونریزی شدید یا عفونت وخیم پس از جراحی مانند ذاتالریه فقط 6درصد است.
این میزان مشابه درصد بروز عوارض در جراحیهایی بود که دستیار آموزشی در آن شرکت نداشت.
دستیاران آموزشی یا رزیدنتها پس از فارغالتحصیلی در رشته پزشکی عمومی برای یک رشته تخصصی تعلیم میبینند. واضح است که دستیاران جراحی هم نیاز به تعلیم دیدن دارند، اما برخی زا بررسیها این امکان را مطرح کرده بود، به کار گرفتن این دستیاران در جراحیها خطر عوارض را در بیماران افزایش میدهد.
دکتر راوی کیران، سرپرست این پژوهش و جراح روده بزرگ و راستروده در کلینیک کلیولند در اوهایو میگوید: "نتایج این بررسی نشان میدهد که مشارکت دستیاران در جراحی بیخطر است."
البته این بررسی نشان داد که میزان عوارض جزئی، عمدتا عفونت پوست در محل جراحی، در بیمارانی که در جراحیشان دستیاران شرکت دارند، اندکی بالاتر است. اما کیران میگوید: "این تفاوت بسیار اندک است، و احتمالا از لحاظ بالینی اهمیتی ندارد."
هنگامی که دستیاران در عمل جراحی شرکت داشتند، 3 درصد از بیماران دچار عفونت "سطحی" در محل جراحی بودند، در حالیکه در جراحیهای بدون حضور دستیاران این میزان 2.2 درصد بود.
علت این شیوع بیشتر عفونت کاملا روشن نیست. اما عملهای جراحی که به دنبال آنها عفونت سطحی رخ داده بود، به طور میانگین اندکی بیشتز طول کشیده بودند-122 دقیقه در مقابل 97 دقیقه در جراحیهای بدون حضور دستیار.
به گفته کیران سایر جراحیها نشان دادهاند که جراحی طولانیتر با خطر بیشتر عفونت سطحی همراهی دارند. بنابراین ممکن است علت شمار بیشتر موارد عفونت سطحی به دنبال جراحیهای با حضور دستیاران، زمان بیشتر این جراحیها باشد.
بررسیهای گذشته درباره اثر حضور دستیاران آموزشی در جریان عمل جراحی بر میزان عوارض نتایج متناقضی داشته است. اما به گفته کیران و همکارانش این بررسیها به قدر کافی سایر عوامل موثر را کنترل نکرده بودند.
یک بیمار معمول در "بیمارستانهای آموزشی" وابسته به دانشکدههای پزشکی ممکن است برای مثال نسبت به بیمارانی که در بیمارستانهای عمومی کوچکتر بستری میشوند، حال عمومی بدتر داشته باش یا لازم باشد عمل جراحی پیچیدهتری بر روی او انجام شود.