در ابتدای ناآرامی‌های سوریه این اعتقاد وجود داشت که دولت ترکیه در حال بازی دو‌طرفه درباره سوریه است و همه پل‌های پشت‌سر خود را در عین حمایت از مخالفان سوری برای سناریوهای دیگر خراب نمی‌کند. در ماه‌های اخیر اما آنقدر آموزش و مسلح کردن مخالفان سوریه از سوی دولت اردوغان واضح شده است که به‌نظر می‌رسد هیچ راهی برای بازگشت آنکارا از مسیری که برای سرنگونی رژیم اسد وارد آن شده باقی نمانده است؛ مسیری که ترک‌ها بهتر از هر کسی می‌دانند یک بازی با آتش و تیغی دو لبه به‌حساب می‌آید.
مدتی قبل اردوغان در مراسمی کلاهی به سبک قزاق‌ها و مانند آتاترک به سر گذاشت که کمالیست‌ها را به‌شدت شوکه کرد. کسی شک ندارد که اردوغان همیشه تلاش داشته است تا در کشورش از خود شخصیتی مانند آتاترک بسازد و خود را به‌عنوان مردی تأثیر‌گذار در مسیر این کشور معرفی کند. او توانسته شاخص‌های اقتصادی ترکیه را بهبود ببخشد و در سیاستی حساب‌شده ارتشی‌ها را که همیشه قطبی قدرتمند در این کشور بوده‌اند در پایگاه‌های نظامی نگه دارد و پایشان را از صحنه سیاست کوتاه کند.
به همین‌خاطر پیروزی حزب عدالت و توسعه در انتخابات سال ۲۰۱۱ برای کسی تعجب‌آور نبود. دوره سوم نخست‌وزیری اردوغان اما در عین موفقیت‌هایش در دو دوره قبل برایش به یک کابوس تبدیل شده است. او که ۹ سال و ۱۷۲ روز است پست نخست‌وزیری را در اختیار دارد در ماه‌های گذشته با سرطان دست و پنجه نرم کرده، مشکلات دولتش به‌خاطر درگیری‌ها با کردها به‌شدت افزایش یافته و ناآرامی‌ها در سوریه برایش مشکل‌ساز شده است.
برخلاف سال‌های گذشته اشتباه در تصمیم‌گیری‌ها و سیاست‌های دولت او به‌قدری افزایش داشته که نشریه اکونومیست در گزارشی با متهم کردن اردوغان به اقتدارگرایی، قضاوت او درباره مسائل را تحت‌تأثیر جاه‌طلبی برای رسیدن به پست ریاست‌جمهوری دانسته است. دوره ریاست‌جمهوری عبدالله گل در سال ۲۰۱۴ به پایان می‌رسد و همه شواهد نشان می‌دهد اردوغان می‌خواهد ضمن افزایش قدرت و اختیارات ریاست‌جمهوری بعد از گل، این بار رئیس‌جمهور ترکیه شود.
درحالی‌که اردوغان تلاش داشته با سوار شدن بر موج اسلامگرایی در منطقه، دولت خود را با حمایت آمریکا به‌عنوان مدلی مناسب برای کشورهای اسلامی معرفی کند جاه‌طلبی او برای قدرت و رسیدن به ریاست‌جمهوری به عقیده بسیاری همه وعده‌های گذشته او را که باعث موفقیت‌های او در گذشته شده بود زیر سؤال برده است. رسانه‌ها برای از دست ندادن قراردادهای دولتی مجبور شده‌اند روزنامه‌نگاران منتقد را اخراج کنند و براساس گزارش‌ها، حداقل ۸۰ روزنامه‌نگار ترکیه در زندان به‌سرمی‌برند.
نابردباری دولت اردوغان به دانشجویان هم رسیده است و دوهزار و ۸۲۴ دانشجو در زندان به‌سرمی‌برند که تقریباً یک‌چهارم آنها متهم به عضویت در گروه‌های تروریستی شده‌اند. آمار تلفات نظامیان ترکیه در ماه‌های اخیر در درگیری‌ها با شورشیان کرد افزایش یافته و اردوغان به جای خودش، بشار اسد را به‌خاطر افزایش خشونت‌ها در منطقه متهم کرده است.
درحالی‌که نظامیان ترکیه با بازداشت بسیاری از فرماندهان خود ساکت شده‌اند، مخالفان و حتی حامیان سیاسی اردوغان بارها به او درباره قمارش در سوریه به‌خاطر گسترش آتش درگیری‌ها در کشوری همسایه هشدار داده‌اند. آخرین نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که بسیاری از مردم ترکیه نگران کشیده شدن کشورشان به یک جنگ منطقه‌ای هستند؛ اردوغان اما در میان ابرهای غرور و جاه‌طلبی خود دیگر به هیچ‌چیز توجهی ندارد.