گروه اجتماعی- علی اصغر محمدی: «آی قارداش! سن بیزیم طرفیمیزدن یاز عزیز هموطنلر زلزله گلن کندلری یاددان چیخارتماسینلار ، گئجه لر چوخ سویوق دور. بیزیم ائویمیز یوخدور. گئجه لر سحره کیمی سویوقدان تیتره ییریق»؛ این درددلی است که پیرزنی از اهالی زلزله‌زده روستای گوره درق استان آذربایجان شرقی در حوالی شهرستان اهر به زبان شیرین ترکی آذری بیان می‌کند.

فاطمه صغری ، پیر زن 75ساله روستای گوره درق به محض دیدن دوباره خبرنگار همشهری که پس از 20روز مجددا به روستای آنها رفته است، می‌گوید: «ای برادر بنویس که هموطنان عزیز، زلزله‌زدگان را فراموش نکنند، اینجا شب‌ها بسیار سرد است، ما خانه و سرپناه نداریم و شب تا صبح از سرما به‌خود می‌لرزیم.» این زن سرپرست خانوار از خبرنگار همشهری می‌خواهد که صدای او را به گوش مسئولان برساند و درخواست می‌کند که یک نامه از طرف او به استاندار بنویسد تا استاندار برای اهالی روستای آنها چاره‌اندیشی کند.

او درحالی این سخنان را می‌گوید که استاندار به جای دعوت از خبرنگاران برای بازدید از وضعیت روستاهای زلزله زده، ‌ترجیح داده طی یک نشست خبری در پایتخت درباره وضعیت مناطق زلزله زده برای نمایندگان رسانه‌ها توضیح دهد. اسماعیل هادی، پدر شهید احمد هادی نیز با انتقاد از کم توجهی مسئولان می‌گوید: نه حمام داریم و نه سرویس بهداشتی، محصولات کشاورزی ما زیر خروارها خاک مانده، باغات ما نیز تخریب شده و درآمدی نداریم.

یوسف علیزاده، یکی از روستائیانی که دخترش در زلزله اخیر کشته‌شده و جهیزیه دو دختر دم بختش زیر آوار مانده است، می‌گوید: مسئولان فقط وعده وام بلاعوض، کمک مالی برای معیشت و... می‌دهند، ولی تاکنون هیچ اقدامی نشده؛ چه مالی و چه غیرمالی. علیزاده اظهار می‌کند: با وجود گذشت یک‌ماه از وقوع زلزله ما هنوز حمام نداریم و اهالی روستا یک‌ماه است که به حمام دسترسی ندارند، از وسایل گرمازا هم خبری نیست، چادرها ضد آب نیستند و از طرفی زیر چادرها آب باران جریان پیدا می‌کند.

وضعیت روستاهای آسیب‌دیده

وضعیت روستاهای زلزله زده در استان آذربایجان‌شرقی کم و بیش یکسان است؛ درحالی‌که مسئولان در برخی رسانه‌ها از تحویل خانه‌های روستائیان زلزله‌زده سخن می‌گویند. براساس گزارشی که اخیرا مرتضی شهبازیان نماینده آذربایجان‌شرقی در شورای‌عالی استان‌ها ارائه کرده، اغلب مردم آذربایجان در مناطق زلزله زده در چادر و در شرایط بحرانی زندگی می‌کنند.

بلاتکلیفی روستائیان

روستای شیخملو یکی از روستاهای زلزله‌زده آذربایجان‌شرقی است که هیچ تفاوتی با 20روز پیش که خبرنگار همشهری از این روستا بازدید کرده بود ندارد، تنها چهار دستگاه سرویس بهداشتی در آن نصب شده، البته فقط چشمه‌های بهداشتی(توالت‌های) آن قابل استفاده هستند و حمام‌ها آبگرمکن ندارند و از حمام خبری نیست و روستائیان شیخملو نیز یک‌ماه است که حمام نرفته‌اند. 12نفر از روستائیان شیخملو بر اثر زلزله کشته شده‌اند. وقتی درباره وضعیت بازسازی روستا می‌پرسم، اهالی می‌گویند:

مسئولان اعلام کرده‌اند که قرار است محل روستا جابه‌جا شود و پس از آن با دست محل جدید روستا را نشان می‌دهند. طی یک ماه که از وقوع زلزله گذشته تنها محل جدید روستا با گچ مشخص شده و هیچ کار دیگری انجام نشده که آن هم با بارندگی اخیر محو شده است. رجب پور‌شکر با تشکر از کمک‌های مردمی می‌گوید:

ما از مردم خیر و هلال احمر تشکر می‌کنیم، هلال احمر به هر خانوار دو تخته پتو داده‌ و اخیرا هم وسایل پخت‌وپز و چراغ والور آورده، ولی مردم خیر در حد توان خود به ما کمک کرده‌اند، پتو، لباس گرم و سایر مایحتاج ما را تأمین می‌کنند. او نیز همانند اهالی روستای گوره‌درق با انتقاد از وعده‌های مسئولان اظهار می‌کند: مسئولان فقط شعار می‌دهند که کمک بلاعوض می‌کنیم، خانه می‌سازیم و خانه‌های برخی روستائیان را به‌زودی تحویل می‌دهیم. گفته بودند به هر خانوار یک میلیون تومان بلاعوض می‌دهیم؛ به ما حتی یک ریال هم نداده‌اند.

سرما و سر پناه

اغلب روستائیان از حرکت لاک‌پشتی آواربرداری و تأمین مسکن در مناطق زلزله‌زده گله‌مندند. به گفته اهالی روستای شیخملو نه آواربرداری در این روستا شروع شده و نه ساخت روستا در محل جدید؛ مردم همچنان بلاتکلیف هستند. یکی از اهالی روستا که برای پیگیری مشکلات روستائیان به بخشداری و فرمانداری ورزقان مراجعه کرده، می‌گوید: هیچ‌کس به حرف‌های ما گوش نمی‌دهد و ما را از اتاق خارج می‌کنند، البته دیگر اهالی به او می‌گویند که این موضوع را مطرح نکند.

هنگام حضور خبرنگار همشهری در روستاهای زلزله زده آذربایجان شرقی، روستائیان دغدغه‌ها و مشکلات خود را مطرح می‌کردند، سرمای زودرس منطقه و نداشتن سرپناه برای اعضای خانواده و احشام، کمبود وسایل و امکاناتی مانند سرویس بهداشتی، حمام، چراغ والور، لباس گرم، آب آشامیدنی و غذای گرم، دغدغه مشترک همه آنها بود. نگرانی آنها نیز افزون بر استمرار بی‌توجهی و وعده‌هایی که فقط مقابل دوربین‌ها بیان می‌شود، فراموشی آنها از سوی مردم خیر و نوعدوست کشورمان است زیرا سخنان مسئولان طوری است که گویی نیازهای زلزله زدگان رفع شده و آنها سروسامان یافته‌اند و همه مشکلات رفع شده است.

فاصله حرف تا عمل

کار آوار برداری و بازسازی روستاها به‌صورت پراکنده ادامه دارد ولی حرکت آهسته ستادهای معین جوابگوی نیازهای مردم منطقه نیست؛ کاری جهادی باید انجام شود که نیازمند عزم ملی است و نه شعار و وعده. اگر روند کنونی ادامه یابد مردم روستاهای زلزله‌زده استان آذربایجان‌شرقی مجبور می‌شوند سرمای امسال را در چادرها بگذرانند. وعده‌ها برای زلزله‌زدگان، مسکن و سر پناه نمی‌شود، قدری به عمق فاجعه بیندیشیم و به یاری هموطنان زلزله‌زده بشتابیم.

منبع: همشهری آنلاین