طبق ماده 115آیین‌نامه، هر زمان بیش از نیمی از نمایندگان بیانیه‌ای را درباره یکی از مسائل مهم ملی، بین‌المللی یا مناسبت‌های مختلف امضا کنند، هیأت‌رئیسه موظف است متن بیانیه یا نامه را بدون قرائت اسامی امضاکنندگان آن در صحن علنی قرائت کند. در طرحی که مجلس در صحن علنی مطرح کرد، آمده بود: طبق ماده 115آیین‌نامه داخلی مجلس آیا هیأت‌رئیسه می‌تواند با توجیه اینکه متن بیانیه‌ای که به امضای بیش از نیمی از نمایندگان مجلس رسیده، اهمیت ندارد با قرائت آن در صحن علنی مخالفت کند؟
در پاسخ این استفساریه آمده است که خیر. اینکه این طرح چرا در این مقطع به این صورت مطرح شده است را باید در صحبت‌های برخی اعضای هیأت رئیسه مجلس جست وجو کرد که گفته بودند ممکن است هیأت رئیسه سازوکاری برای جمع‌آوری امضا از نمایندگان و قرائت نامه‌ها و بیانیه در صحن علنی بیندیشد.
این صحبت‌ها، شائبه دخالت هیأت رئیسه و تصمیم‌گیری آنها برای قرائت بیانیه‌ها و نامه‌های نمایندگان را به‌وجود آورده و نمایندگانی مثل رسایی، زاکانی و ندیمی با اجرای این طرح در واقع علاج واقعه قبل از وقوع کردند. با تمام این احوال مجلس نه با دو فوریت این طرح استفساریه موافقت کرد و نه با یک فوریت آن. بررسی این طرح اگرچه به‌صورت عادی در دستور کار مجلس قرار گرفت، اما اقدام دیروز نمایندگان را می‌توان به‌عنوان نخستین گام در جهت تدوین یک سازوکار نظارتی برای جمع‌آوری امضا از نمایندگان و قرائت بیانیه‌ها و نامه‌های وکلای ملت در صحن دانست. برخی نمایندگان مدعی هستند نامه فوق با عنوان حمایت از تغییر عنوان «تأمین اجتماعی» از «صندوق» به «سازمان» بوده و محتوای این نامه بعدا تغییر کرده است.