در استقلال و پرسپولیس کار، سختتر است. تیمهای دیگر به اندازه این دو تیم توی چشم نیستند و حاشیه و دردسر ندارند.
الان به کریم انصاریفرد نگاه کنید که فصل قبل بهترین بازیکن سایپا بوده، آقای گل شده و در تیم ملی هم بازیهای خوبی از خود ارائه داده، اما امسال نمیتواند بهترین بازی خودش را انجام دهد. آیا از تواناییهای این بازیکن کاسته شده؟ اینطور نیست؛ زیرا انصاریفرد همان بازیکن جوان و پُرانرژی است و هیچ تفاوتی نکرده. اما پرسش اینجاست که چرا انصاریفرد در پرسپولیس نمیتواند تواناییهای خودش را بروز دهد؟ او این مشکل را در تیم ملی هم دارد؛ نه او بلکه چند تا بازیکن دیگر مثل محمد قاضی هستند که سالهای قبل در تیمهایشان بازیکنان بزرگی بودند و در لیگ میدرخشیدند اما حالا نمیتوانند بهترین باشند.
بهنظر من، حاشیههایی که در تیمهای بزرگ مثل پرسپولیس وجود دارد، فشار زیادی به بازیکنان وارد میکند. بازی در پرسپولیس بارِ روانی بالایی دارد وگرنه این بازیکنان همان ستارههای فصل قبل لیگ هستند. البته مشکلات دیگری هم در پرسپولیس وجود دارد که یکی از آنها میتواند رفتار مانوئل ژوزه باشد. او در مورد اخراج علی کریمی رفتار آماتوری داشته. او میتوانست کریمی را در ترکیب تیمش قرار ندهد ولی اخراج این بازیکن اشتباه بود؛ بهخصوص اینکه مانوئل از کریمی درخواست کرده که خداحافظی کند. آخر کجای دنیا یکچنین اتفاقی رخ میدهد؟
مدیریت در باشگاه پرسپولیس میتواند این تیم را از بحران خارج کند. حالا این مدیریت تنها به مدیرعامل باشگاه مربوط نمیشود؛ یک مربی هم میتواند با مدیریت درست، تیمش را انسجام ببخشد. آقای مانوئل هم در تیمش میتواند با چند بازیکن بزرگتر همکاری نزدیکتری داشته باشد و با همفکری، پرسپولیس را از بحران خارج کند. البته این مربی لازم نیست راهکارهای این بازیکنان را در تیمش اجرا کند، چون حرف آخر را خودش باید بزند و این مسئله طبیعی است.
درهرحال، مشکلات پرسپولیس مشکلات فوتبال ایران است. شما میبینید که هر فصل چند تا تیم با مشکلات اینچنینی مواجه میشوند و همه اینها، به کل فوتبال ایران برمیگردد. اگر کل فوتبال ایران را ارزیابی کنید، مشاهده میکنید که بقیه تیمها هم موفق نبودهاند. مثلا تیمهای ملی ما در سالهای اخیر نتیجه نگرفتهاند و تیمهای باشگاهی ما در لیگ قهرمانان آسیا عملکرد خوبی نداشتهاند. اما مشکلات استقلال و پرسپولیس بهدلیل گستردگی هواداران، نمود بیشتری پیدا میکند.