این پروانه‌ها در مسیر حرکت خود از جنگل سیراچینکو در مکزیک عبور کرده و جاذبه‌های زیادی را برای دیدن به وجود می‌آورند. این منطقه سالانه میزبان بیش از یک میلیارد پروانه است، که در فاصله زمانی اکتبر تا مارچ طی سفری چهارهزار کیلومتری از آمریکای شمالی به مناطق گرمتر مکزیک می‌روند.
این پروانه‌ها با داشتن عرض بالی برابر 10 سانتیمتر از قابلیت زیادی برای پرواز در مسیرهای طولانی برخوردارند از این رو تنها گونه از پروانه‌ها هستند که مانند بسیاری از پرنده‌ها مهاجرت شمال به جنوب دارند.
زمانی که پروانه‌ها به مقصد می رسند، در کنار یکدیگر و به شکلی متراکم بر روی درختان می‌نشینند تا حرارت را حفظ کرده و بالهای خود را باز می‌کنند تا نور آفتاب را جذب کنند. پرواز و تجمع این پروانه‌ها بر روی درختان و زمین منظره‌ای جالب را به وجود می‌آورد به شکلی که انگار کولاکی نارنجی رنگ درحال وقوع است.
پروانه‌های شهریار سالانه از آمریکای شمالی راهی مکزیک شده و دوباره باز می‌گردند، اما از آنجایی که طول عمر آنها تنها دو ماه است، تکمیل این سفر طولانی به چهار نسل از این پروانه‌های زیبا نیاز خواهد داشت.