به گزارش مهر، درک بیشتر در مورد این فرایند می‌تواند راه را برای درمان‌های برپایه سلولی هموار سازد.
در راستای این شناخت، دانش پژوهان دانشگاه کارنگی فرایندی را بررسی کرده‌اند که در آن سلول‌های بنیادی وضعیت تمایز نیافته خود را حفظ می‌کنند.
سلول‌های بنیادی جنینی در فرایندی موسوم به خود - نوسازی قرار دارند که در آن این سلول‌ها بدون آنکه به سلول دیگری تمایز بیابند چرخه‌های متعددی از تقسیم را می‌گذرانند.
این فرایند به سه شبکه پروتئینی وابسته است که خود- نوسازی و در نهایت تمایز را هدایت می‌کند. اما ادغام این سه شبکه هنوز یک راز باقی مانده بود.
این دانشمندان با استفاده از ترکیب ژنتیک، راهبردهای پروتئین مدار و فیزیولوژیکی دخیل در سلول‌های بنیادی جنینی موش، از سازوکاری پرده برداشتند که هر سه این شبکه‌ها را در خود- نوسازی سلول‌های بنیادی جنینی ادغام می‌کند و حلقه گمشده شناخت این فرایند را نشان می‌دهد.
کلید همه این رازها پروتئینی موسوم به Utf1است.
این پروتئین سه نقش مهم دارد: یک، ایجاد تعادل بین فعال سازی و غیرفعال سازی ژن‌های لازم برای هدایت سلول‌ها به سوی تمایز یافتن.
دوم آنکه به طور همزمان، همین پروتئین بر روی RNAپیام بر که محصول رونویسی شده ژنها است، عمل، و آنها را فعال می‌سازد.
و در نهایت، این پروتئین حیاتی، حلقه بازخورد ژنتیکی را که به طور معمول مهار کننده تکثیر سلولی است، مسدود می‌کند و موجب می‌شود این اتفاق در ویژگی ماهیت سریع سلول‌های بنیادی جنینی روی دهد.
این پژوهشگران می‌گویند: به کندی اما به شکل مطمئنی در حال افزایش دانش خود از فیزیولوژی سلول‌های بنیادی هستیم و لازم است به انجام تحقیقات پایه خود در مورد عملکرد این سلول‌ها ادامه دهیم.