به گزارش همشهری آنلاین، آثار این هنرمند، کنایه‌هایی گاه طنز آلود به پدیده های اجتماعی دارد اما خالق آنها تاکید دارد که کیفیت تجسمی آثار برایش اولویت دارد و معتقد است دریافت پیام اندیشمندانه، ارزش هنری هر اثر هنری را پایین می‌آورد و یک نقاشی را به بیانیه ادبی تقلیل می‌دهد.
«نه! تاریخ را فاتحان نمی نویسند...» عنوان چهارمین نمایشگاه انفرادی روشنی نژاد است که در سالهای اخیر در آرت فرهای بین‌المللی آرت مسکو، کانتمپری استانبول و آرت دوبی درخشیده است.
او در این نمایشگاه 10 تابلو در ابعاد بزرگ از پنج مجموعه نقاشی هایش به تماشا گذاشته است: سه اثر از مجموعه «اینترلود»، یک اثر از هر یک از مجموعه های «خوابیدن در خیابان» و «تریلوژی»، سه اثر «شما اینجا چه کار می‌کنید این وقت شب» از مجموعه «پرسونا» و دو اثر از مجموعه «نه! تاریخ را فاتحان نمی‌نویسند، آن لعنتی را من می‌نویسم!» که نام نمایشگاه نیز برگرفته از همین آثار است.
روشنی نژاد می‌گوید: «سوژه هایم را برنامه ریزی شده انتخاب نمی‌کنم، آنها در اطرافم و حتی اتفاقات پیرامونم حضور دارند، در من رسوب می‌کنند و آنها رابه صورت اثر هنری بازتاب می‌دهم.
این سوژه‌ها از منظر هنری و کیفیت تجسمی برای من اهمیت دارند و من در پی القای مفهوم و پیام خاص اجتماعی نیستم اما پر واضح است به دریافت های مخاطبان مختلف احترام می‌گذارم اما نظرات آنها نظرات من نیست».
روشنی نژاد که در همدان زندگی می‌کند و دانشجوی علوم سیاسی است درباره المان های تصویری آثارش که به امضای تابلوهایش بدل شده‌اند نظیر بارکدها می‌گوید: برای من این نشانه های تصویری از منظر شکلی و روایت تصویری که می‌آفرینند اهمیت دارند، طبیعی است که من آنها و همه موضوعاتم را از همین اجتماعی که زندگی می‌کنیم الهام می‌گیرم و حرف خاصی را نمایندگی نمی‌کنند.
البته من هم معتقدم فرم، محتوا می‌آفریند، تانکی که من کشیدم هم از ابزار جنگ و سلطه و گسترش قلمرو می‌گوید اما من جلوه‌های بصری در آن پدید آورده ام که همین جنبه های کنایه ای تصویرش برایم اهمیت دارد، یا بسیار شنیده ام که برخی بارکدهایی که در نقاشی هایم می‌کشم را مثلا نقدی به زندگی سرمایه داری تلقی می‌کنند که هر چند در این فهم آزادند اما تعبیر من نقاش، تنها ارائه نقاشانه آن مقصود است.
این نقاش جوان درباره رنگ گذاری های برجسته روی بوم های نقاشی هایش که متریال رنگ روغن را به رخ بیننده می‌کشد، گفت: «استفاده از رنگ روغن معنا و مفهومی دارد و دیگر صرفا یک ابزار نیست، جسمانیت رنگ هم وجهی استتیک و هم استعاره‌هایی تجسمی دارند آنهم در سرزمینی که نفت، سرنوشت آن را دچار تحول کرد.
اگر در بوم هایم وجه قیری رنگ ها مشهود است، می‌خواهم به مخاطب کیفیت نفتی بودن آن ها را یادآور شوم زیرا تاریخ من و شما را از سده ها پیش تاکنون، همین وجود نفت تغییر داده است».
روشنی نژاد در پاسخ به سوالی درباره عنوان نمایشگاه و این نکته که آیا واقعا معتقد است تاریخ را فاتحان نمی‌نویسند، گفت:«پیش تر ها یک جایی نوشتم که نویسنده بد کسی است که از هنر مطایبه گویی و نقیضه گویی بی بهره است زیرا در این صورت حتی جملات درستش هم پذیرفته نمی‌شود.
«نه! تاریخ را فاتحان نمی‌نویسند...» هم یکجور کنایه است به طبع همه ما می‌دانیم که تاریخ اغلب چطور نوشته شده است اما در عین حال باور داریم تاریخ دیگری هم وجود دارد که نانوشته مانده است مثلاً تاریخی که از ذهن زنهایی که در پستوهای قصرهای قاجاری محبوس بودند مانده و نتوانستند آن را بنویسند».
نقاشی های فیگوراتیو روشنی نژاد در کنار این بار معنایی تامل برانگیز، از تکنیک خاص او و نیز ضرب قلم موهای جسور و آگاهانه بهره مند است؛ نقاشی هایی که به جهت قدرت ارائه نقاشانه چشم بیننده را به خود جلب می‌کند و در قدم بعدی او را به مفاهمه و کشف و شهود در اثر دعوت می‌نماید.
«نه! تاریخ را فاتحان نمی‌نویسند...» تا اول آذرماه در گالری اثر واقع در خیابان ایرانشهر، کوی برفروشان (روبروی خانه هنرمندان)، پلاک 16 روی دیوار است و علاقمندان می‌توانند همه روزه از ساعت 11 تا20 و جمعه‌ها ساعت 16 تا 20 (به غیر از شنبه‌ها که گالری تعطیل است) از این آثار دیدن کنند.